ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ ΤΙΣ ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΦΟΒΙΕΣ.

Το παιδί μου, η μικρή Σοφία, είναι μόλις 2 ετών. Δείχνει μια περίεργη αποστροφή στο νερό όποτε είναι να της κάνω μπάνιο στο σπίτι ή πρόκειται να κάνουμε μπάνιο στη παραλία. Βλέπω τα’ άλλα παιδάκια που μπαίνουν εύκολα στη θάλασσα παρέα με τους γονείς τους και απογοητεύομαι. Σκέφτομαι τελικά μήπως ευθύνομαι εγώ σε κάτι;

Ελένη Καρδάκη Θεσσαλονίκη.

Οι φοβίες συναντούνται πολύ συχνά στις παιδικές και εφηβικές ηλικίες απαντούν οι παιδοψυχολόγοι. Για τη κατανόηση του προβλήματος και τη ψύχραιμη αντιμετώπισή του οι ειδικοί πολύ συχνά προτείνουν να δούμε τον κόσμο με τα μάτια ενός παιδιού. Να νιώσουμε δηλαδή ως μικροί και αθώοι εξερευνητές σ’ ένα περιβάλλον  ολοκαίνουργιο και άγνωστο γεμάτο εκπλήξεις και απρόοπτα γεγονότα τα οποία αδυνατούμε να  προνοήσουμε λόγω άγνοιας. Σ’ αυτή τη περίπτωση η καθοδήγηση από έναν υπερπροστατευτικό γονέα είναι δυνατόν να ενισχύσει τα φοβικά συναισθήματα του παιδιού καθώς στο πέρασμά του αντιλαμβάνεται συνεχείς και ανεξέλεγκτους κινδύνους. Με λίγα λόγια όταν ο γονέας που αποτελεί σύμβολο σταθερότητας και αξιοπιστίας για το παιδί εκφράζει μια φοβική συμπεριφορά το παιδί δεν έχει κανένα λόγο να μην εκφράσει ανησυχία για το περιβάλλον του. Στον αντίποδα, επισημαίνει ο Βάιος Νταφούλης υπεύθυνος του Παιδοψυχιατρικού Τμήματος του Ψυχολογικού Κέντρου, ένας αδιάφορος γονέας μπορεί να κλονίσει με τη στάση του την αντίληψη του παιδιού για το περιβάλλον του καθώς εγκαταλείπεται μόνο του ν’ ανακαλύψει-πολλές φορές με δυσάρεστες συνέπειες-τα μικρά ή μεγάλα θαύματα που συνθέτουν τον κόσμο του.

 

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ.

Ένας από τους πρώτους φόβους του παιδιού ο οποίος σύμφωνα με τη παιδοψυχιατρική αποτελεί αναπτυξιακό ορόσημο για την εξέλιξη της προσωπικότητας του εκφράζεται στην ηλικία των 8 μηνών. Είναι φόβος επιθυμητός υποστηρίζουν οι ειδικοί καθώς σχετίζεται με την εισβολή των ξένων στον οικογενειακό περίγυρο. Το παιδί πλέον αναγνωρίζει τα πρόσωπα της μαμάς και του μπαμπά και δείχνει δυσπιστία απέναντι σε οποιονδήποτε τρίτο. Αντιμετωπίστε το φόβο του με χάδια και υπομονή Άλλωστε πόσο καιρό ακόμα θα κάνει έτσι για την αγκαλιά σας;

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ.

Αρνείται να μπει στη μπανιέρα του και να παίξει με το παπάκι του που με τόση λαχτάρα αγοράσατε εναποθέτοντας σ’ αυτό όλες τις ελπίδες σας; Τρεις είναι οι μαγικές συμβουλές. Υπομονή, υπομονή και υπομονή. Μητέρα της υπομονής η κατανόηση. Γι αυτό λοιπόν χρησιμοποιήστε ήπιους τόνους ώστε να χειρισθείτε τη κατάσταση, μη το αποπαίρνεται κι αφήστε το χρόνο να γίνει ο γιατρός του. Για να τα καταφέρεται προεκτείνεται κάπου στο μέλλον, βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει και οραματισθείτε το μικρό σας καμάρι στην εφηβεία του να μπανιάρεται και να παρφουρμαρίζεται συνεχώς για να συναντήσει το πρώτο του ραντεβού. Με λίγα λόγια μπόρα είναι θα περάσει!

 

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ.

 Έχει διαπιστωθεί ουκ ολίγες φορές από τους ειδικούς  ότι για το φόβο της θάλασσας ευθύνεται πολλές φορές ένας αγχωμένος η φοβικός γονιός που αισθάνεται ανεπαρκής στο ρόλο του….καπετάνιου. Σ’ αυτή τη περίπτωση συμβουλεύουν οι παιδοψυχίατροι καλό θα είναι ο φοβικός γονιός να παραδώσει το τιμόνι της πλοήγησης του τέκνου του στον άλλο γονέα αν βέβαια είναι ποιο ψύχραιμος από το ταίρι του. Όπως όμως επισημαίνει ο παιδοψυχίατρος Βάιος Νταφούλης είναι άδικο να επιμένουμε σ’ ένα παιδί ενός η δυο χρονών να μπει στη θάλασσα τη στιγμή που το ίδιο αρνείται. Πρέπει οι γονείς να σεβαστούν την επιθυμία του καθώς πολύ δικαιολογημένα το παιδί μπορεί απλά να μην είναι έτοιμο να πάρει μέρος στη πρώτη του ναυτική περιπέτεια.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΩΝ.

ΝΕΡΌ ΑΕΡΑΣ ΑΣΤΡΑΠΕΣ ΒΡΟΝΤΕΣ.

Ο ειδικός συμβουλεύει να εκθέτουμε σταδιακά το παιδί στο αντικείμενο του φόβου του. Προοδευτικά ο χρόνος έκθεσής του μπορεί ν’ αυξάνεται με σκοπό την εξοικείωση του. Π.χ. μια βόλτα στη βροχή –εφ’ όσον τη φοβάται- μπορεί ν’ αποδειχθεί το καλύτερο φάρμακο ενάντια στο φόβο του.

Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ.

ΑΙΜΑ ΕΝΕΣΗ ΤΡΑΥΜΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΕΝΕΣΕΙΣ ΕΜΒΟΛΙΑ.

Η σχέση με το παιδίατρο είναι συνήθως καθοριστική για το παιδί. Γι αυτό το λόγο η επιλογή του πρέπει να γίνεται με πολλή προσοχή από τους γονείς ώστε να γίνει σαφές στο παιδί ότι οι γιατροί φροντίζουν για την ανακούφιση του πόνου και της αρρώστιας η οποία τόσο εύκολα του στερεί το παιχνίδι. Παρ’ όλα αυτά ο φόβος απέναντι στο γιατρό ή ένα ιατρικό αντικείμενο είναι απαραίτητο ν’ αντιμετωπιστεί από ειδικό εφ’ όσον προκαλεί λιποθυμικές κρίσεις ή παραλύει την ενεργητικότητα του σε τέτοιο βαθμό ώστε να του αλλοιώνει τη προσωπικότητά του.

 

ΦΟΒΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ.

Πολλές φορές μια μητέρα που εργάζεται μπορεί να γίνει απαραίτητη στο παιδί ιδιαίτερα τις νύχτες. Δεν είναι λίγες οι φορές που η δυσαρέσκεια αποχωρισμού από τη μητέρα προκαλεί φόβο για το σκοτάδι. Φυσικά αυτή η αιτία δεν είναι η μοναδική και σίγουρα εσείς δε θα πρέπει να αισθανθείτε υπεύθυνη. Παρ’ όλα αυτά για την αντιμετώπιση αυτού του φόβου απαιτείται και πάλι σταθερή συμπεριφορά από μέρους σας. Συμπεριφερθείτε με ήπιους τόνους, ανάψτε ένα φωτάκι, βάλτε παιδικά τραγουδάκια σε χαμηλή ένταση και διαβάστε του παραμυθάκια. Αν επιμείνει ξαπλώστε μαζί του και παραμείνετε έως ότου αποκοιμηθεί.

ΦΟΒΟΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ.

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΑΣΑΝΣΕΡ Η ΑΛΛΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Αν συνέβη ένα ισχυρό τραυματικό γεγονός π.χ. τροχαίο ή ο εγκλεισμός σ’ ένα ασανσέρ συνοδευόμενος από ατύχημα, ο παιδοψυχίατρος Βαίος Νταφούλης επισημαίνει:«..αν για ένα τραύμα στο πόδι πρέπει να περιμένουμε δεκαπέντε μέρες για ένα τραύμα στη ψυχή του θα πρέπει ίσως να υπολογίζουμε κάποιους μήνες.» Προσθέστε λοιπόν στο προσωπικό σας οπλοστάσιο εκτός από την αδιαμφισβήτητη αγάπη σας και την υπομονή.

ΦΟΒΟΙ ΣΤΗΝ ΕΦΗΒΕΙΑ.

Είναι γεγονός ότι οι φοβίες μπορεί ν’ ακολουθήσουν το παιδί και στην εφηβεία και ίσως να μη το εγκαταλείψουν ποτέ στη ζωή του. Μεγαλώνοντας βέβαια το αντικείμενο φοβίας δε μπορεί να είναι το μικρό λούτρινο πάντα που βρίσκεται πάνω στη ντουλάπα. Τα αντικείμενα αλλάζουν όμως η φοβία πολλές φορές παραμένει. Έτσι δεν είναι διόλου απίθανο ένα τρίχρονο παιδί που δείχνει μια επίμονη φοβία στο είδωλο ενός ζώου, στην εφηβεία π.χ. να εκδηλώσει φοβία ομοφυλοφιλίας.

(Η φοβία βέβαια δε καθιστά το άτομο ομοφυλόφιλο) Οι φοβίες συνήθως στην εφηβεία σχετίζονται με τη σεξουαλικότητα λόγω της έξαρσης των ορμονών. Μπορεί ακόμη να εκδηλωθούν με κρίσεις πανικού, γενικευμένου άγχους κ.α.