Ο κομπλεξικός νέος-έφηβος.

Συνήθως οι νέοι, βασανίζονται από αισθήματα κατωτερότητας και αμφιβάλουν για τις ικανότητες τους, αλλά ταυτόχρονα φροντίζουν να το κρύψουν με αντίθετη συμπεριφορά: καυχιόνται, κάνουν τους έξυπνους, προκαλούν και δείχνουν ένα άνευ προηγουμένου θράσος. Ορισμένοι νέοι όμως, δεν καταφέρνουν να επιτύχουν μια τέτοια ισορροπία, και τότε η ζυγαριά κλείνει προς το αίσθημα κατωτερότητας που με τον καιρό εξελίσσεται σε κόμπλεξ. Σε αυτήν την περίπτωση ο νέος αισθάνεται άχρηστος, σε μόνιμη βάση και όχι για έναν συγκεκριμένο λόγο ή περιστασιακά. Για να αμυνθεί, υιοθετεί μια από τις εξής δύο στάσεις.

• 1 Αποτραβιέται, αποφεύγει την επαφή με τους γύρω, γίνεται αντικοινωνικός, πολύ αντιπαθητικός ή αντίθετα, υπερβολικά συνεσταλμένος.
• 2 Προσπαθεί να κρύψει την περιφρόνηση που κρύβει για τον ίδιο του τον εαυτό κάνοντας τον σπουδαίο, επιδεικνύοντας ανωτερότητα, δημιουργώντας μια κακή εικόνα για τον εαυτό του, αξιολύπητη στα μάτια των άλλων, γι αυτό και γίνεται αντικείμενο κοροϊδίας ή αυστηρής κριτικής, με αποτέλεσμα να βυθίζεται σε έναν φαύλο κύκλο γεμάτο δυστυχία. Στην περίπτωση αυτή, πρέπει να ζητήσουμε την συνεργασία, ενός ψυχοθεραπευτή που θα τον βοηθήσει να κατανοήσει την αιτία του προβλήματος και θα του προσφέρει πρότυπα συμπεριφοράς και αυτοεκτίμηση.

• Απόσπασμα από το βιβλίο: Εφηβεία, η άγρια ηλικία.Aleiandra Valleio- Nagera