Γιατί οι έφηβοι προτιμούν τους φίλους τους;

Κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας, το αγόρι ή το κορίτσι, μπορεί να πει για ένα παιδί ότι είναι ο καλύτερος του φίλος αλλά στην πραγματικότητα τα περισσότερα δεν έχουν αντίρρηση να παίξουν με οποιονδήποτε.. Γύρω στα 13 τους, αγόρια και κορίτσια, συνήθως σχηματίζουν παρέες τριών ή τεσσάρων κολλητών φίλων του ίδιου φύλου, με τους οποίους έχουν κοινάστοιχεία, ενδιαφέροντα και συνήθειες. Πηγαίνουν στην ίδια τάξη, ενδιαφέρονται για το ίδιο σπόρ, το ίδιο είδος μουσικής, το ίδιο χόμπι. Ωστόσο το βασικό κοινό σημείο τους, αυτό που καθορίζει την προσκόλληση σε μια παρέα, και όχι σε άλλη, είναι η ίδια η στάση που κρατούν όλοι απέναντι στους γονείς και στο σχολείο. Οι παρέες είναι πολύ σημαντικές για τους εφήβους, αποτελούν την άλλη τους οικογένεια, τους προσφέρουν σιγουριά, εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και αποτελούν το καλύτερο αντίδοτο στην μοναξιά, στη στεναχώρια, στην ανία και στην αδιαφορία.

Στην παρέα δεν γίνονται δεκτοί όλοι. Οι παρέες των νέων έχουν μια τάση προς τον σνομπισμό, προς την διάκριση των τάξεων, τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε κατηγορίες που δεν μπορούν να αναμειχθούν μεταξύ τους. Οι φύτουλες δεν κάνουν παρέα με τα πρεζόνια, οι μπούληδες, δεν δέχονται πανκιά, οι χτίστες, αποφεύγουν τους λαπάδες..κλπ

Οι νέοι που αποτελούν μια παρέα, αισθάνονται μοναδικοί, διαφορετικοί και θέλουν να τονίζουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν από τους άλλους: τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται, μιλούν, λένε αστεία, παίζουν στο διάλλειμα κλπ. Όταν κάποιο από τα μέλη της παρέας έχει αμφιβολίες για το τι πρέπει να κάνει και πώς να αντιδράσει σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, οι υπόλοιποι τον διευκολύνουν, να βρει τη λύση.

Έτσι στην παρέα τα αγόρια και τα κορίτσια μαθαίνουν τον εαυτό τους, μέσα από την σχέση με τους γύρω τους και αλληλοϋποστηρίζονται για να πολεμήσουν ενάντια στην έλλειψη κατανόησης, θύματα της οποίας, είναι μέσα στο σπίτι.(περιορισμός στα ωράρια, χρήματα, κανόνες, κλπ)

Η παρέα δίνει στον νέο την ευκαιρία να λύσει τα δεσμά που τον κρατούν δεμένο με την οικογένεια, πράγμα που δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί μερικές μητέρες, κάνουν ότι μπορούν για να διατηρήσουν την εξάρτηση των παιδιών και μερικοί πατεράδες καταπνίγουν με πυγμή τις τάσεις ανεξαρτησία. Με τους φίλους αυτό που επιδιώκει, δεν είναι να δραπετεύσει από το σπίτι. Το μόνο που επιθυμεί, είναι να γνωρίσει τον έξω κόσμο, παρέα με άλλους, για να αποφύγει τις κακοτοπιές. Η προσκόλληση του στην παρέα δεν οφείλεται τόσο στην ανάγκη του για χειραφέτηση από τους γονείς, όσο για να αναζήτηση και διερεύνηση του άγνωστου κόσμου έξω από την   οικογένεια. Το γεγονός ότι ανήκει στην παρέα, μειώνει τον φόβο της αποτυχίας και του αγνώστου, του επιτρέπει να ανακαλύψει την νέα του σεξουαλική, κοινωνική και συναισθηματική ταυτότητα και τον βοηθά να μοιραστεί τις απογοητεύσεις, τις αποτυχίες, τις αμφιβολίες και τις ανάγκες. Η επιτυχία στα μαθήματα και στα σπορ, έχει μεγάλη σημασία, αλλά η πραγματική ευτυχία του εφήβου, αυτό που δίνει νόημα στη ζωή του, ξεκινάει και τελειώνει με τους φίλους του.