Στο παρελθόν έδωσε ελπίδα με την προοπτική δημιουργίας ενός μικροτσίπ που θα μπορούσε να δώσει στους τυφλούς τη δυνατότητα μιας φωτεινής αίσθησης. Αυτή όμως είναι μία μόνο πτυχή του έργου του καθηγητή Οφθαλμολογίας Κωνσταντίνου Πουρναρά.
Ξεκίνησε την καριέρα του πό τη Γυναικολογία για να καταλήξει στην Οφθαλμολογία. Σήμερα είναι καθηγητής οφθαλμολογίας της πανεπιστημιακής κλινικής της Γενεύης και διευθυντής τμήματος αμφιβληστροειδή και εργαστηρίου πειραματικής οφθαλμολογίας. Από τα χέρια του έχουν περάσει πολλοί μεταξύ των οποίων και διάσημοι ασθενείς, όπως η Σοφία Λόρεν, ο Κάρλο Πόντι, η πριγκιπική οικογένεια Αλτάνι από το Κατάρ, η σύζυγος του Καντάφι και άλλοι που ο ίδιος δεν θέλει να αναφέρει για λόγους δεοντολογίας.
Καθισμένος στο μικρό του γραφείο ο καθηγητής Πουρναράς μιλάει για τον αγώνα της επιστήμης να δώσει πίσω την όραση στους ανθρώπους που τη στερήθηκαν. Στον χώρο της κλινικής με την επικλινή στέγη και τα ορθογώνια παράθυρα, το φως αρχίζει να γλυκαίνει, καθώς η ώρα έχει περάσει. "Μπήκαμε το πρωί στις οκτώ στο χειρουργείο και τελειώσαμε στις οκτώ το βράδυ", λέει ο ίδιος. Στο υπόγειο εργαστήριο του κτιρίου έξι Ελληνες -η ομάδα του καθηγητή- εργάζονται πάνω στις αγγειακές παθήσεις του αμφιβληστροειδή και αναλύουν γενετικά τους παράγοντες που εκφράζονται ως ισχαιμικές παθήσεις του.
Στόχος να αντικατασταθούν τα παθολογικά γονίδια με φυσιολογικά. Ηδη ο καθηγητής πριν λίγα χρόνια είχε ταράξει τα επιστημονικά νερά με την ιδέα δημιουργίας ενός μικροτσίπ που μπορούσε με ένα ηλεκτρικό ερέθισμα να διεγείρει τα νευρικά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς, δίνοντας σε έναν οφθαλμό που δε βλέπει τη δυνατότητα της αίσθησης του φωτός. "Ηταν μια εργασία με πολύ ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Σκεφτήκαμε ότι ορισμένα κύτταρα που μεταφέρουν ερέθισμα στον εγκέφαλο, με μικροηλεκτρόδια στο μάτι ενδεχομένως να έδιναν εικόνα. Δυστυχώς μόνο στο 10% των πειραμάτων είχαμε αποτέλεσμα -μεταξύ μαύρου και μιας σκιάς υπάρχει η δυνατότητα διάκρισης- αλλά εννιά στις δέκα δεν λειτουργεί", εξηγεί ο ίδιος.
Μακρά πορεία
Μεγαλωμένος στην Πάτρα, με καταγωγή από τη Πελοπόννησο κι από γονείς μετανάστες στην Αμερική, τέλειωσε το Γυμνάσιο, όπου ο πατέρας του ήταν διευθυντής και πέτυχε στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, αν και η πρώτη του επιλογή ήταν το Πολυτεχνείο, όντας, όπως λέει ο ίδιος, πρακτικός άνθρωπος.
Παρότι οι γονείς του επέμεναν να πάει στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακά, εκείνος αποφάσισε να υπηρετήσει στο στρατό. Ομως ένας μεγάλος έρωτας με την Ελένη, μια φοιτήτρια Οικονομικών και μελλοντική του σύζυγο, τον έφερε στην Ελβετία. Εκείνος δεν ήξερε ούτε μια ξένη λέξη. Εφυγε μετά τα γεγονότα της Κύπρου το 1974 για τη Γενεύη κι άρχισε να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο τον Ιανουάριο του 1975, ως βοηθός του καθηγητή Τσακόπουλου, μια εποχή που η Οφθαλμολογία βρισκόταν στην αρχή της ανάπτυξης της μικροχειρουργικής. Πεδίο άκρως εντυπωσιακό με πολλές προοπτικές έρευνας.
Το κλινικό έργο του καθηγητή Πουρναρά είναι εστιασμένο στη χειρουργική του αμφιβληστροειδούς και των παθήσεων του υαλοειδούς σώματος. "Εχουμε φτάσει σε σημείο να εφαρμόζουμε θεραπείες που αποσκοπούν στην αποκατάσταση της ροής του αίματος των αγγείων του αμφιβληστροειδή είτε με χειρουργείο είτε με χορήγηση φαρμάκων. Επίσης είμαστε πρωτοπόροι στην εφαρμογή της φωτοδυναμικής θεραπείας για την αντιμετώπιση της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Σήμερα έχει γίνει επέμβαση ρουτίνας. Με τη χρήση ενέσιμων σκευασμάτων ο ασθενής δεν χάνει την όρασή του, αντιμετωπίζονται οι αγγειακές παθήσεις του βυθού και αποκαθίσταται η κυκλοφορία των αποφραγμένων αγγείων του αμφιβληστροειδούς", συμπληρώνει.
Ο ίδιος μας ενημερώνει ότι η κλινική της Γενεύης είναι από τα πλέον σύγχρονα κέντρα αμφιβληστροειδούς διεθνώς και πολλοί ξένοι ασθενείς φθάνουν μόνο και μόνο για μια εξέταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία πενταετία έχει χειρουργήσει περισσότερους από 2.000 ασθενείς.
Η οικογένειά του όχι μόνο είναι μέλος της ελληνικής κοινότητας της Γενεύης, αλλά αποτελεί μια σχεδόν αυτόνομη μικρή κοινότητα, κοινότητα γιατρών! Αλλωστε και τα τρία παιδιά της οικογένειας, δύο κόρες κι ένας γιος, είναι γιατροί ενώ και οι γαμπροί είναι νευροχειρουργοί. Οσο για τα δύο εγγονάκια, έχουν ακόμη μέλλον. Ο καθηγητής επισκέπτεται την Ελλάδα πολύ συχνά. Ετσι όχι μόνο είναι ενημερωμένος για τη δύσκολη κατάσταση της χώρας αλλά τη βιώνει και από κοντά. Ο καθηγητής μας θεωρεί όλους συνυπεύθυνους γιατί συνηθίσαμε να ζούμε με περισσότερα από όσα μπορούσαμε. Αν και ο ίδιος θεωρεί ότι είναι πια πολύ αργά να επιστρέψει, δεν αποκλείει τίποτε: "Μου φαίνεται στην Ελλάδα θα καταλήξουμε. Η ζωή αλλάζει, κάποτε ταξίδευες μήνες με το πλοίο για να φτάσεις στον προορισμό σου. Σήμερα παίρνεις το αεροπλάνο και σε μια-δυο ώρες πίνεις καφέ με τους φίλους σου...".
vmihop@yahoo.gr
ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: ZΩΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ
http://www.zoehatziyannaki.com/
http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23310&subid=2&pubid=63329262 http://www.kala-nea.gr/archives/21795
Ξεκίνησε την καριέρα του πό τη Γυναικολογία για να καταλήξει στην Οφθαλμολογία. Σήμερα είναι καθηγητής οφθαλμολογίας της πανεπιστημιακής κλινικής της Γενεύης και διευθυντής τμήματος αμφιβληστροειδή και εργαστηρίου πειραματικής οφθαλμολογίας. Από τα χέρια του έχουν περάσει πολλοί μεταξύ των οποίων και διάσημοι ασθενείς, όπως η Σοφία Λόρεν, ο Κάρλο Πόντι, η πριγκιπική οικογένεια Αλτάνι από το Κατάρ, η σύζυγος του Καντάφι και άλλοι που ο ίδιος δεν θέλει να αναφέρει για λόγους δεοντολογίας.
Καθισμένος στο μικρό του γραφείο ο καθηγητής Πουρναράς μιλάει για τον αγώνα της επιστήμης να δώσει πίσω την όραση στους ανθρώπους που τη στερήθηκαν. Στον χώρο της κλινικής με την επικλινή στέγη και τα ορθογώνια παράθυρα, το φως αρχίζει να γλυκαίνει, καθώς η ώρα έχει περάσει. "Μπήκαμε το πρωί στις οκτώ στο χειρουργείο και τελειώσαμε στις οκτώ το βράδυ", λέει ο ίδιος. Στο υπόγειο εργαστήριο του κτιρίου έξι Ελληνες -η ομάδα του καθηγητή- εργάζονται πάνω στις αγγειακές παθήσεις του αμφιβληστροειδή και αναλύουν γενετικά τους παράγοντες που εκφράζονται ως ισχαιμικές παθήσεις του.
Στόχος να αντικατασταθούν τα παθολογικά γονίδια με φυσιολογικά. Ηδη ο καθηγητής πριν λίγα χρόνια είχε ταράξει τα επιστημονικά νερά με την ιδέα δημιουργίας ενός μικροτσίπ που μπορούσε με ένα ηλεκτρικό ερέθισμα να διεγείρει τα νευρικά κύτταρα του αμφιβληστροειδούς, δίνοντας σε έναν οφθαλμό που δε βλέπει τη δυνατότητα της αίσθησης του φωτός. "Ηταν μια εργασία με πολύ ελπιδοφόρα αποτελέσματα. Σκεφτήκαμε ότι ορισμένα κύτταρα που μεταφέρουν ερέθισμα στον εγκέφαλο, με μικροηλεκτρόδια στο μάτι ενδεχομένως να έδιναν εικόνα. Δυστυχώς μόνο στο 10% των πειραμάτων είχαμε αποτέλεσμα -μεταξύ μαύρου και μιας σκιάς υπάρχει η δυνατότητα διάκρισης- αλλά εννιά στις δέκα δεν λειτουργεί", εξηγεί ο ίδιος.
Μακρά πορεία
Μεγαλωμένος στην Πάτρα, με καταγωγή από τη Πελοπόννησο κι από γονείς μετανάστες στην Αμερική, τέλειωσε το Γυμνάσιο, όπου ο πατέρας του ήταν διευθυντής και πέτυχε στην Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, αν και η πρώτη του επιλογή ήταν το Πολυτεχνείο, όντας, όπως λέει ο ίδιος, πρακτικός άνθρωπος.
Παρότι οι γονείς του επέμεναν να πάει στη Νέα Υόρκη για μεταπτυχιακά, εκείνος αποφάσισε να υπηρετήσει στο στρατό. Ομως ένας μεγάλος έρωτας με την Ελένη, μια φοιτήτρια Οικονομικών και μελλοντική του σύζυγο, τον έφερε στην Ελβετία. Εκείνος δεν ήξερε ούτε μια ξένη λέξη. Εφυγε μετά τα γεγονότα της Κύπρου το 1974 για τη Γενεύη κι άρχισε να εργάζεται στο Πανεπιστήμιο τον Ιανουάριο του 1975, ως βοηθός του καθηγητή Τσακόπουλου, μια εποχή που η Οφθαλμολογία βρισκόταν στην αρχή της ανάπτυξης της μικροχειρουργικής. Πεδίο άκρως εντυπωσιακό με πολλές προοπτικές έρευνας.
Το κλινικό έργο του καθηγητή Πουρναρά είναι εστιασμένο στη χειρουργική του αμφιβληστροειδούς και των παθήσεων του υαλοειδούς σώματος. "Εχουμε φτάσει σε σημείο να εφαρμόζουμε θεραπείες που αποσκοπούν στην αποκατάσταση της ροής του αίματος των αγγείων του αμφιβληστροειδή είτε με χειρουργείο είτε με χορήγηση φαρμάκων. Επίσης είμαστε πρωτοπόροι στην εφαρμογή της φωτοδυναμικής θεραπείας για την αντιμετώπιση της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Σήμερα έχει γίνει επέμβαση ρουτίνας. Με τη χρήση ενέσιμων σκευασμάτων ο ασθενής δεν χάνει την όρασή του, αντιμετωπίζονται οι αγγειακές παθήσεις του βυθού και αποκαθίσταται η κυκλοφορία των αποφραγμένων αγγείων του αμφιβληστροειδούς", συμπληρώνει.
Ο ίδιος μας ενημερώνει ότι η κλινική της Γενεύης είναι από τα πλέον σύγχρονα κέντρα αμφιβληστροειδούς διεθνώς και πολλοί ξένοι ασθενείς φθάνουν μόνο και μόνο για μια εξέταση. Είναι χαρακτηριστικό ότι την τελευταία πενταετία έχει χειρουργήσει περισσότερους από 2.000 ασθενείς.
Η οικογένειά του όχι μόνο είναι μέλος της ελληνικής κοινότητας της Γενεύης, αλλά αποτελεί μια σχεδόν αυτόνομη μικρή κοινότητα, κοινότητα γιατρών! Αλλωστε και τα τρία παιδιά της οικογένειας, δύο κόρες κι ένας γιος, είναι γιατροί ενώ και οι γαμπροί είναι νευροχειρουργοί. Οσο για τα δύο εγγονάκια, έχουν ακόμη μέλλον. Ο καθηγητής επισκέπτεται την Ελλάδα πολύ συχνά. Ετσι όχι μόνο είναι ενημερωμένος για τη δύσκολη κατάσταση της χώρας αλλά τη βιώνει και από κοντά. Ο καθηγητής μας θεωρεί όλους συνυπεύθυνους γιατί συνηθίσαμε να ζούμε με περισσότερα από όσα μπορούσαμε. Αν και ο ίδιος θεωρεί ότι είναι πια πολύ αργά να επιστρέψει, δεν αποκλείει τίποτε: "Μου φαίνεται στην Ελλάδα θα καταλήξουμε. Η ζωή αλλάζει, κάποτε ταξίδευες μήνες με το πλοίο για να φτάσεις στον προορισμό σου. Σήμερα παίρνεις το αεροπλάνο και σε μια-δυο ώρες πίνεις καφέ με τους φίλους σου...".
- Είμαστε πρωτοπόροι στην εφαρμογή της φωτοδυναμικής θεραπείας για την αντιμετώπιση της εκφύλισης της ωχράς κηλίδας. Με τη χρήση ενέσιμων σκευασμάτων ο ασθενής δεν χάνει την όρασή του".
vmihop@yahoo.gr
ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: ZΩΗ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΑΚΗ
http://www.zoehatziyannaki.com/
http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23310&subid=2&pubid=63329262 http://www.kala-nea.gr/archives/21795
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου