11:27 μ.μ.
Ζωή
Πρώτο στάδιο: η ήβη
Κρατάει από τα έντεκα έως τα δεκατέσσερα έτη, περιλαμβάνει αλλαγές στη συμπεριφορά, ενώ σηματοδοτεί παράλληλα τη βιολογική αφύπνιση και την ορμονολογική ενεργοποίηση του εφήβου. Η ντροπή, η αμηχανία, ο φόβος, αποτελούν χαρακτηριστικά συναισθήματα αυτής της περιόδου. Παράλληλα, αρχίζουν να διαμορφώνονται βασικά γνωρίσματα της προσωπικότητας του ατόμου, όπως η εσωστρέφεια ή η εξωστρέφεια, αλλά και να αναπτύσσονται τα χαρίσματα που ενδεχομένως διαθέτει. Ο έφηβος τώρα παρουσιάζεται αινιγματικός, απαιτητικός, ανυπόμονος και εριστικός. Όταν δε δεν ικανοποιούνται άμεσα οι ανάγκες του γίνεται επιθετικός και οι αντιδράσεις του είναι απρόβλεπτες. Παράλληλα, αρχίζει να ενδιαφέρεται και να ενεργοποιεί τη σεξουαλική του περιέργεια και μέσα από τα διάφορα ερεθίσματα που έχει (ΜΜΕ, φίλοι, οικογένεια) να φτιάχνει τις προσωπικές του σεξουαλικές θεωρίες. Τα κορίτσια αποκτούν έμμηνο ρύση και το πώς θα δεχτούν αυτή την αλλαγή εξαρτάται κυρίως από τις συζητήσεις που έχουν κάνει με τη μητέρα τους. Τα αγόρια, από την άλλη, ανακαλύπτουν τον αυνανισμό, ο οποίος μολονότι είναι αποδεκτός στη σύγχρονη κοινωνία, συνεχίζει να τους προκαλεί φόβο και ενοχές.
Στο μέσο στάδιο, την κυρίαρχη εφηβεία, από τα δεκατέσσερα έως τα δεκαεπτά έτη, εμφανίζεται ξεκάθαρα ο ανταγωνισμός με τους γονείς, οι οποίοι παύουν να είναι αντικείμενα θαυμασμού. Ο έφηβος αρνείται να συμμετάσχει σε οικογενειακές γιορτές και συγκεντρώσεις. Αντίθετα, εκδηλώνει θαυμασμό για κάποιον άλλο σημαντικό ενήλικο, π.χ. έναν καθηγητή, ο οποίος λειτουργεί ως γονεϊκό υποκατάστατο. Αυτόν το θετικό ρόλο μπορεί να παίξει κι ένας μεγαλύτερος φίλος, καθώς από αυτόν θα αναζητήσει τη στήριξη που δεν μπορεί να πάρει από το γονιό. Σε αυτό το στάδιο εκδηλώνονται επίσης οι παράφοροι έρωτες, καταστάσεις έντονου πάθους και μικρής διάρκειας.
Στο τελικό στάδιο, το εφηβικό κλείσιμο, από τα δεκαεπτά έως τα δεκαεννιά έτη, έχουμε τη σταθεροποίηση της ταυτότητας, την εφηβική ολοκλήρωση, το πέρασμα στην ανδρική και αντίστοιχα στη γυναικεία φιγούρα. Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από τη σεξουαλική διεκδίκηση και την αναζήτηση της συντροφικής σχέσης. Οι έντονες συγκρούσεις παύουν και οι απαιτήσεις της ενήλικης ζωής οδηγούν τον έφηβο να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα. Οι ετεροφυλικές σεξουαλικές σχέσεις αποκτούν μεγαλύτερη διάρκεια, ενώ επέρχεται και η συμφιλίωση με τους γονείς. Οι οποίοι σε κάθε περίπτωση πρέπει να είναι ενημερωμένοι για όλες αυτές τις αλλαγές που θα περάσει το παιδί τους, ώστε να μην τις ερμηνεύσουν ως «μη φυσιολογικές» και να σταθούν δίπλα του καθώς βαδίζει προς την ενηλικίωση.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου