ΠΩΣ ΝΑ ΦΤΙΑΞΕΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ!

ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Είμαι μητέρα ενός 5χρονου κοριτσιού. Από τη στιγμή που απέκτησα το παιδί μου προσπαθώ να γίνω καλή μητέρα. Πολλές φορές διχάζομαι από τις γνώμες των άλλων. Μου λένε πως το παιδί είναι όπως το μάθεις. Πως μπορείς να το φτιάξεις. Ότι το παιδί πλάθεται αποκλειστικά από το γονιό του. Εγώ δε συμφωνώ. Βλέπω ότι η κόρη μου έχει τη δική της προσωπικότητα. Πιστεύω ότι η δική μου δουλειά είναι να καταλάβω αυτή τη προσωπικότητα και να τη καλλιεργήσω προς το καλύτερο. Έχω δίκιο;

Βάσω. Ιδιωτική Υπάλληλος Θεσσαλονίκη.

Η αλήθεια είναι ότι το παιδί γεννιέται με τη προσωπικότητα του. Είτε μας αρέσει είτε όχι. Αν το παιδί μας έχει ένα χάρισμα ή ένα ταλέντο δεν ευθυνόμαστε εμείς με τις παρεναίσεις μας ή με τη δασκαλίστικη κατήχηση που του ασκήσαμε για να το αποκτήσει. Το παιδί πάλι θα το είχε. Γεννήθηκε με αυτό. Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τα ελαττώματα. Το παιδί πρέπει να καταλάβουν οι γονείς ότι γεννιέται δε δημιουργείται εκ νέου από τη στιγμή που θα το πρωτοκρατήσουμε στην αγκαλιά μας. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι ο ρόλος του γονέα περιττεύει. Ίσα ίσα γι’ αυτό λόγο είναι ακόμη πιο αναγκαίος. Ο γονιός δε καλείται να ξαναγεννήσει το παιδί του. Καλείται να το καθοδηγήσει. Να του δώσει τα φώτα του. Να καλλιεργήσει τα ταλέντα του αφού πρώτα τα εντοπίσει αλλά και να κατευνάσει τα ελαττώματα του. Να μειώσει τη δυναμική τους ή να τα μετατρέψει σε θετική ενέργεια όταν αυτό βέβαια είναι εφικτό.

Επαυξάνοντας η παιδοψυχολόγος Γεωργία Μπαλογιάννη, μας λέει ότι «..δε μπορούμε να μετατρέψουμε το μαλθακό παιδί σε αθλητή, το άχαρο κοριτσάκι σε μπαλαρίνα ή τον ορκισμένο μαστροχαλαστή σε διανοούμενο. Δε μπορούμε να αλλάξουμε, να επιβάλλουμε και να καθορίσουμε από πού θα αντλούν ευχαρίστηση τα παιδιά μας θεωρόντας αυτονόητο πως ότι ευχαριστεί και αρέσει σε μας, προσφέρει την ίδια ικανοποίηση και σε κείνο. Αυτό δεν είναι εμείς. Άρα βάση ποιάς λογικής μπορούν να του αρέσουν τα ίδια πράγματα;»

ΔΕ ΓΕΝΝΑΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΑΙΔΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ.

Μια μητέρα μαθαίνει να γίνεται μητέρα από τη παιδική της ηλικία. Εμπνέεται και εκπαιδεύεται από τους δικούς της γονείς.

«όλες της οι εμπειρίες ως παιδί, μετέπειτα ως έφηβης και αργότερα ως ενήλικης, διαμορφώνουν το είδος της μητέρας που θα γίνει μας λέει η ειδικός. Όλα τα απραγματοποίητα όνειρα, όλες οι επιθυμίες, όλο το παραμύθι που έπλασε στο μυαλό της η υποψήφια μητέρα γύρω από τη μητρότητα έρχεται κάποια στιγμή που παίρνει σάρκα και οστά. Όμως ενώ οι νέες γυναίκες κάποια στιγμή καταλαβαίνουν ότι ο πρίγκιπας του παραμυθιού δεν υπάρχει, ταυτόχρονα αρνούνται να παραδεχτούν ότι δεν υπάρχει ούτε το παιδί του παραμυθιού. Ακόμη όμως κι αν υποψιάζονται αυτή τη πραγματικότητα και πάλι επιμένουν να «φτιάξουν» το παιδί τους»

Κι από δω αρχίζουν τα προβλήματα. Τα παιδιά αρνούνται να «καλουπωθούν»

Και οδηγούμαστε σε αδιέξοδο.

ΔΡΟΜΟΙ ΚΑΙ ΤΑΚΤΙΚΕΣ.

Φερθείτε στο παιδί σας όπως θα θέλατε να σας φέρονται. Φανταστείτε δηλαδή ότι ζείτε σ’ έναν κόσμο όπου όλοι σας σέβονται, νοιάζονται για τις ανάγκες σας, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να εξασκείται τα ταλέντα σας και να εκτονώνεται την ενέργεια σας. Αν αισθάνεστε αδικημένοι σ’ αυτό το τομέα τότε έχετε ακόμη ένα λόγο να φερθείτε δίκαια στο παιδί σας. Δείχνοντας του σεβασμό, ανοίγοντας του ορίζοντες και αγαπώντας το γι’ αυτό που είναι του μαθαίνετε όχι μόνο ν’ αγαπά τον εαυτό του και να χαίρεται γι’ αυτό που είναι, αλλά παράλληλα το εκπαιδεύεται ως αυριανό ενήλικα να διεκδικεί την ευτυχία του με τον ίδιο τρόπο. Όταν πιστεύεις ότι αξίζεις διεκδικείς δεν απαιτείς φτάνοντας σε αδιέξοδα. Ας μη γελιόμαστε το να είσαι ενήλικας είναι μια περιπέτεια που ξεκινά  παρ’ όλη την αντίφαση από τα παιδικά μας χρόνια. Τα παιδιά μας είναι η προοπτική μας στο μέλλον. Ο εξελιγμένος μας εαυτός που μπορεί και να μη μας μοιάζει καθόλου. Σκεφθείτε το λίγο. Ίσως να είναι καλύτερα για εκείνο. Εμείς τόσα χρόνια τι καταλάβαμε με το χαρακτήρα που έχουμε;