Πόσοι είναι οι άπιστοι; Ποιοι είναι; Τι επιπτώσεις έχει η απιστία στα παιδιά;

Στην ταινία «Μάτια Ερμητικά Κλειστά» του Στάνλεϋ Κιούμπρικ η Νικόλ Κίντμαν εξομολογείται στο σύζυγό της Τομ Κρούζ, πλάι στο συζυγικό τους κρεβάτι, την φαντασίωσή της για έναν άλλο άνδρα. Του εκμυστηρεύεται ότι κατά την διάρκεια μιας ολόκληρης νύχτας συζυγικού σεξ μαζί του, εκείνη δεν έπαψε λεπτό να σκέφτεται τον άγνωστο άνδρα που είχε δει μόλις πριν λίγες μέρες και δεν αντάλλαξε μαζί του παρά μόνο κλεφτές ματιές. Το συναισθηματικό ρήγμα που προκάλεσε στο ζευγάρι η αποκάλυψη αυτής της φαντασίωσης ήταν σαρωτικό, όσο κι η αποκάλυψη μιας πραγματικής απιστίας.

Για μερικούς ανθρώπους ολοκληρωτική πίστη σημαίνει αφοσίωση άνευ όρων. Ακόμη κι αν δεν μπορούν ν’ ακούσουν τις σκέψεις του συντρόφου τους, επιθυμούν είτε να τις ελέγχουν είτε να τις κατευθύνουν. Για κάποιους ένα φευγαλέο βλέμμα  που θα μοιραστεί ο, η σύντροφος τους μ’ έναν άγνωστο ή άγνωστη μπορεί να θεωρηθεί απιστία και να προκαλέσει κρίση ζηλοτυπίας. Για κάποιους άλλους όμως όχι. Είναι αρκετοί μάλιστα αυτοί που αρέσκονται να βλέπουν το ταίρι τους να μοιράζεται μικρές στιγμές εξωσυζυγικού φλερτ, θεωρώντας το ως ένα παιχνίδι μέσα στη σχέση.

Θα λέγαμε λοιπόν ότι «η απιστία έχει τόσους ορισμούς όσοι ακριβώς και οι άνθρωποι πάνω στον πλανήτη. Ο καθένας την ερμηνεύει σύμφωνα με το ταμπεραμέντο του» τονίζει η κλινική ψυχολόγος κα Μαρόγλου Φωτεινή. Παρ’ όλα αυτά η απιστία που εμπεριέχει παράλληλη σχέση σεξουαλικού και συναισθηματικού περιεχομένου είναι αυτή που πονάει περισσότερο το νόμιμο σύντροφο.

ΤΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΟΥ ΑΠΙΣΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

Το ψυχολογικό προφίλ του άπιστου συντρόφου σύμφωνα με την κα Μαρόγλου «φωτογραφίζει συνήθως έναν άνθρωπο ανασφαλή, ανεξάρτητο, ο οποίος διακατέχεται από το φόβο ότι θα εγκαταλειφθεί ή θα απατηθεί από τον σύντροφό του οπότε καταφεύγει πρώτος εκείνος σε καινούριες ερωτικές εμπειρίες. Ειδικότερα οι γυναίκες φαίνεται ότι αποδεικνύουν την ανεξαρτησία τους δημιουργώντας παράλληλες σχέσεις. Οι ανεξάρτητοι άντρες αντίθετα δεν νιώθουν τόσο έντονα την ανάγκη ν’ απιστήσουν γι’ αυτό και δεν επιδίδονται σ’ αυτό το σπορ στην ίδια συχνότητα με τις γυναίκες. Οι αρσενικοί αυτής της κατηγορίας έχουν την πολυτέλεια να προβάλουν αυτό το χαρακτηριστικό της προσωπικότητάς τους και μ’ άλλους τρόπους όπως π.χ. με τις εντυπωσιακές τους δημόσιες σχέσεις, την οικονομική τους επιφάνεια ή ακόμα και μ’ ένα πολυτελές ή γρήγορο αυτοκίνητο».

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΛΥΤΟ

Πολλές φορές μένουμε έκπληκτοι στην είδηση ότι κάποιος κοντινός μας άνθρωπος υπεράνω πάσης υποψίας διατηρεί παράλληλη μυστική σχέση όντας δεσμευμένος. Η κα Μαρόγλου θεωρεί ότι αυτό «ίσως συμβαίνει γιατί πολλοί άνθρωποι είναι άκαμπτοι στα θέματα πίστης και αφοσίωσης. Είναι μάλιστα τόσο ένθερμοι υποστηρικτές αυτών των αξιών που βρίσκονται απροετοίμαστοι απέναντι στο αναπάντεχο. Όταν είσαι απόλυτος προς μία κατεύθυνση εξίσου απόλυτα και αυτοκαταστροφικά μπορεί να οδηγηθείς στην ακριβώς αντίθετή της. Δεν είσαι ευέλικτος... ».

ΟΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΠΙΣΤΙΑΣ ΣΤΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΥ

Συχνά η είδηση της ύπαρξης ενός τρίτου προσώπου πέφτει ως κεραυνός εν αιθρία και το αίσθημα της απώλειας έρχεται να κυριαρχήσει στη διάθεση του απατημένου. Όσο ακόμη βρίσκεται στην άγνοια πιστεύει ότι βιώνει την ολοκλήρωσή του μέσα από μία σχέση εμπιστοσύνης. Η εμπιστοσύνη όμως χάνεται και η αίσθηση ότι δεν είναι πια μοναδικός για τον/ την σύντροφό του δεν του στερεί απλώς κάτι απ’ την αξία του αλλά μοιάζει μ’ ένα χαλί που το τραβούν κάτω απ’ τα πόδια του για να γκρεμιστεί στο κενό. Με λίγα λόγια μένει μετέωρος. Συνήθως τα άτομα αυτά χάνουν την αθωότητα τους, αναθεωρούν τη ποιότητα της σχέσης τους, βλέπουν με καχυποψία και γεμάτοι αρνητισμό τον/ την σύντροφό τους και κυριεύονται από πολύ μεγάλη ζήλια, θυμό, λύπη, μίσος.

«Δεν είναι όλες οι απιστίες το ίδιο» τονίζει η κα Μαρόγλου. «Παίζει πολύ μεγάλο ρόλο ο τρόπος που γίνεται η γνωστοποίησή της. Δηλαδή αν ο απατημένος μάθει το γεγονός από τον σύντροφό του έχει άλλη βαρύτητα, αν το μάθει τυχαία άλλη ενώ αν το μάθει από κάποιον κακόβουλο τρίτο άλλη. Επίσης παίζει ρόλο η διάρκεια της απιστίας».

Όπως και να’ χει πάντως καλό θα είναι και για τα δύο μέρη να αναζητήσουν τις ευθύνες τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που η αδιαφορία του ενός συντρόφου για τις ανάγκες του άλλου οδηγεί τον δεύτερο σε συναισθηματικά αδιέξοδα που εκτονώνονται με την απιστία. Καλό θα ήταν λοιπόν ο απατημένος «ν’ αναλογιστεί και τη δική του ευθύνη δίνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο το παράδειγμα και στο ταίρι του να κάνει το ίδιο. Ακόμα κι αν τελικά χωρίσουν, η διαδικασία της αναζήτησης των προσωπικών τους ευθυνών βοηθά στο να ξεπεράσουν πιο ομαλά τη σχέση και να μεταπηδήσουν δυνατότεροι και σοφότεροι στην επόμενη».

ΑΠΙΣΤΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΖΥΓΙΟ

Οι σχέσεις ή οι γάμοι που διαλύονται εξ αιτίας μιας απιστίας είναι πολλοί. Εξ ίσου πολλά όμως είναι και τα ζευγάρια που δεν χωρίζουν. «Σ’ αυτό παίζει ρόλο η ποιότητα της σχέσης που έχει δημιουργήσει από πριν το ζευγάρι» τονίζει η κα Μαρόγλου. «Ο διάλογος που αναπτύσσεται με αφορμή την αποκάλυψη της παράλληλης δέσμευσης μπορεί ν’ αποβεί καταστροφικός ή γόνιμος ανάλογα με την διάθεση που θα δείξουν τα ενδιαφερόμενα μέρη. Αν υπάρχουν συναισθήματα με θετική αύρα, διάθεση για επικοινωνία, κουράγιο και θέληση είναι δυνατόν ακόμα και να ανανεωθεί μια κουρασμένη σχέση απ’ την απιστία. Πολλές φορές η απιστία έρχεται ως ο από μηχανής θεός, που αναγκάζει τους δυο συντρόφους ν’ αντιμετωπίσουν ευθέως τα βαθύτερα αίτια που τους αποξένωσαν και να θέσουν καινούργιες βάσεις στο σαθρό οικοδόμημα της προηγούμενης σχέσης τους». Δεν είναι λίγες όμως οι φορές που ο θυμός ο οποίος πυροδοτείται από την αποκάλυψη της προδοσίας, εξαντλεί τις αντοχές του απατημένου συντρόφου, με αποτέλεσμα να επιλέξει, ως λύση στο αδιέξοδο, τον χωρισμό.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΡΕΥΝΑΣ

Η κλινική ψυχολόγος κα Μαρόγλου Φωτεινή αναφέρθηκε στ’ αποτελέσματα της έρευνας της, σχετικά με την αλληλοεξαρτώμενη σχέση που συνδέει τον χωρισμό με την απιστία. Σ’ ένα δείγμα διακοσίων έντεκα ανύπαντρων δεσμευμένων ατόμων, ηλικίας 25 έως 35 ετών, φάνηκε ότι ένα ποσοστό 20% χώρισε λόγω της απιστίας, ένα 30% συνεχίζει να διατηρεί την σχέση του, ενώ το υπόλοιπο 50% χώρισε για άλλη αιτία. Στο ερώτημα πόσοι είναι αυτοί που τελικά απιστούν σε σχέση με τους υπόλοιπους η έρευνα έδειξε ότι από τους διακόσιους έντεκα ερωτηθέντες έχουν απιστήσει οι μισοί!

ΟΤΑΝ Ο ΑΠΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Παρ’ όλο που θεωρείται βέβαιο ότι η κρίση πρέπει ν’ αντιμετωπίζεται, εν τούτοις είναι αρκετοί εκείνοι που προτιμούν να μη παραδεχτούν ανοιχτά το γεγονός, για να μην έλθουν στην δύσκολη θέση να το αντιμετωπίσουν, ακόμα κι αν δεν είναι δέσμιοι κάποιας συνθήκης γάμου ή παιδιών.

Η κα Μαρόγλου σχολιάζει ότι «αυτό συμβαίνει, γιατί κάποιοι άνθρωποι θεωρούν ότι, η ζωή, τους δίνει αυτό που τους αξίζει. Προφανώς μεγάλωσαν με το δόγμα περισσότερο να προσφέρουν παρά να παίρνουν. Έτσι λοιπόν, ακόμα κι αν τείνουν να εκλείψουν τα πατροπαράδοτα σχήματα, όπου η γυναίκα φρόντιζε κι εξυπηρετούσε αγόγγυστα τα μέλη της οικογένειας και ο σύζυγος κουβαλητής στήριζε οικονομικά τη φαμίλια, φαίνεται τελικά ότι οι ανταλλαγές που στήριζαν τέτοιου είδους σχέσεις δεν χάθηκαν, απλά άλλαξαν. Στη σημερινή εποχή, οι σχέσεις αυτής της ποιότητας μπορούν κάλλιστα να βασίζονται στο χρήμα, στην ανασφάλεια ή στο φόβο του απατημένου συντρόφου απέναντι σε κάθε τι νέο, που θα κληθεί να αντιμετωπίσει, αν βρει την δύναμη να παραδεχθεί  ότι απατήθηκε. Εν όψει κάποιων ευθυνών, τις οποίες αρνούνται ν’ αναλάβουν, συνεχίζουν να ζουν με το πρόβλημα».

ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΑΠΙΣΤΟΥΝ

Παρ’ όλο που υπάρχει μια τάση να θεωρείται ότι οι άντρες απιστούν περισσότερο από τις γυναίκες, οι τελευταίες έρευνες πάνω στο θέμα δείχνουν ότι οι γυναίκες απιστούν στον ίδιο βαθμό με τους άνδρες. Αυτό οφείλεται, σύμφωνα με τους ειδικούς, στην πολιτισμική και κοινωνική εξέλιξη που παρουσιάζει διαφορές σε σχέση μ’ εκείνες προηγουμένων ετών. «Άλλωστε τα κοινωνικά πρότυπα είθισται ν’ αλλάζουν ανά δεκαετία, αναφέρει η κα Μαρόγλου. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την περίοδο της σεξουαλικής επανάστασης, όπου η πολυγαμικότητα και η χειραφέτηση της γυναίκας βρισκόταν στο προσκήνιο».

ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΞΕΡΟΥΝ

Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τα πάντα. Η διαίσθηση και το ένστικτό τους δεν τα προδίδει ποτέ, όσο κι αν οι γονείς προσπαθούν να τους χρυσώσουν το χάπι με διάφορα παρηγορητικά τεχνάσματα. Γι αυτό η πληροφόρηση που θα δώσει ο γονέας στο παιδί του είναι επιβεβλημένη, ενώ θα πρέπει πάντα να εναρμονίζεται με την ηλικία του. Π.χ. δεν θα πει καμιά μητέρα στο πεντάχρονο παιδί της ότι «ο πατέρας σου αγαπάει κάποια άλλη γυναίκα», μπορεί όμως να το πληροφορήσει ότι «ο μπαμπάς του και η μαμά του έχουν κάποια προβλήματα στην μεταξύ τους σχέση». Η πληροφορία αυτή είναι απαραίτητη για την ισορροπία του παιδιού, καθώς αν ζει σ’ ένα περιβάλλον,  όπου όλοι το διαβεβαιώνουν ότι δεν συμβαίνει τίποτε, την στιγμή που το ένστικτό του το προειδοποιεί για το αντίθετο, καταλήγει να εισπράττει αντιφατικά μηνύματα και παύει προοδευτικά να έχει εμπιστοσύνη στην κρίση του. «Παρ’ όλα αυτά τα παιδιά επιβάλλεται ν’ απέχουν από σκηνές έντασης και να μην εμπλέκονται στην πάλη μεταξύ των γονέων τους, ενώ σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει οι γονείς να τα χρησιμοποιούν, προκειμένου να διεκδικήσουν συναισθηματικά οφέλη».

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ

Το σίγουρο πάντως είναι ότι είτε άπιστος επιλέξει να είναι κανείς είτε πιστός πάντα κάτι χάνει και πάντα κάτι κερδίζει. Ένας άπιστος στην περίπτωση αυτή «κερδίζει την περιπέτεια, το εφήμερο, την έκπληξη, το αναπάντεχο και το πάθος αλλά χάνει την ηρεμία του, αναγκάζεται να κρύβεται πίσω από ψέματα που τον καλύπτουν, νοιώθει ενοχές, χάνει την ασφάλεια και την οικειότητα που χαρακτηρίζουν μια μόνιμη υγιή σχέση. Αν είσθε έτοιμοι να πληρώσετε το αντίτιμο, κάντε την επιλογή σας, πληρώστε το ανάλογο κόστος και έχετε πάντα στο μυαλό σας ότι «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου».