Η ΦΙΛΕΝΑΔΑ ΜΟΥ Η ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ,ΜΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΝΤΟΥ

Έχετε κρίσεις πανικού και νομίζετε ότι είστε τρελή; Ησυχάστε δεν είναι η τρέλα σας που σας προκαλεί συμπτώματα πανικού αλλά η εξυπνάδα σας. Η Ζωή Κυροπούλου περιγράφει τις κρίσεις πανικού και τις απομυθοποιεί. Εμπνευσμένη από τις δικές της περιπέτειες γράφει με χιούμορ και αυτοθεραπεύεται!.

ΠΕΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΠΑΤΩΜΑ.

-Βοήθεια   βοήθεια πεθαίνω!

Μαζεύτηκε ο κόσμος γύρω μου. Βρίσκομαι πεσμένη κάτω στο φρεσκοφουγγαρισμένο πάτωμα του Σούπερ Μάρκετ με τη καθαρίστρια να επιστατεί το οριζόντιο και κάθετο θέαμα μου. Ξαφνικά ακούω μια γυναίκα να φωνάζει.

-        Κάντε πέρα είμαι νοσοκόμα! Ρωτάει αν θέλω νερό. Λέω όχι .

Σε δυό λεπτά, μου σερβίρει  ένα ποτήρι στο στόμα. Για δευτερόλεπτα, έχω την αίσθηση, ότι καταπίνω τη μπανιέρα μου. Δε το βλέπουν ότι αν συνεχίσουν έτσι, θα πνιγώ μέσα στο ποτήρι; Μετά μου σηκώσαν τα πόδια ψηλά για να κυκλοφορεί λέει καλύτερα το αίμα. Το μόνο που είδα να κυκλοφορεί, ήταν κάτι παππούδες που παρατήσαν τις προσφορές και ψάχναν την ευκαιρία να δουν το βρακί μου. Μετά ήρθε το νοσοκομειακό και ένιωσα ασφαλής. Αυτή η ασφάλεια όμως με έκανε αμέσως να νιώσω ανασφαλής. Μήπως οι εξετάσεις μου, δείξουν ότι πάσχω από κάποιο σπάνιο νόσημα κι εγώ τσάμπα χαλαρώνω; Μήπως η αρρώστια μου δεν έχει ιατρικό προηγούμενο; Μήπως ζήσω μόνο για τις επόμενες τρεις ώρες; Πρέπει να σκεφτώ αμέσως τι δεν έκανα όλα τα προηγούμενα χρόνια και να το κάνω αμέσως ΤΩΡΑ. Δεν έχω πάει την Ουγκαταπουεμπούλε. Πάντα το όνειρο μου ήταν να πάω στην Ουγκαταπουεμπούλε.. Γιατί δεν πήγα στην Ουγκαταπουεμπούλε; Ούτε το εισιτήριο δεν προλαβαίνω να κλείσω τώρα.

 

ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ

Δύο στιβαροί άντρες, με πετάν πάνω στο καροτσένιο κρεβάτι και με σέρνουν στα επείγοντα. Προσγειώνομαι τσουλώντας, μπροστά στο γραφείο ενός βαριεστημένου γιατρού. Γρήγορα, έρχεται από πάνω μου, το όραμα της μητρός μου.  Ένας γιατρός ίδιος ο Αντόνιο Μπαντέρας

.- Δεν είναι τίποτε μου λέει στοργικά ο κούκλος με τη μπούκλα. Κουνάει πέρα δώθε το πανέμορφο κεφάλι του και υπνωτίζομαι με τις ελαστικές του μπούκλες. Βρίζω τον εαυτό μου που βρίσκομαι μπροστά σε έναν Θεό την ώρα που ψάχνω για έναν από μηχανής Θεό. Αν δεν είχα κρίση πανικού, θα τον φιλούσα! Σκέφτομαι: να εκμεταλλευτώ  την κρίση και να τον φιλήσω. Μετά προσγειώνομαι. Χριστέ μου τι σκέφτομαι; Εγώ είμαι άρρωστη γυναίκα! Ακούω τον εαυτό μου να λέει την λέξη άρρωστη και αρχίζω να λαχανιάζω. Νιώθω σαν να χω ένα ζωντανό ψάρι στο στόμα. Αδύνατο να πάρω αέρα. Χριστούλη μου! Η ιδέα του πανικού μου φέρνει πανικό. Τον πιάνω από τη μπλούζα και κολλάω το πρόσωπο μου στο δικό του. Χρειάζομαι ηρεμιστικό του λέω. Ένα ολοστρόγγυλο κάτασπρο μεγάλο σα δίσκο σερβιρίσματος ηρεμιστικό,  ικανό να κοιμίσει τρεις ελέφαντες. Να κοιμηθώ κι όταν ξυπνήσω ο πανικός να έχει γίνει παρελθόν. -Ηρέμησε μου λέει συγκαταβατικά εκείνος με μια ηρεμιστική, υπνωτιστική φωνή. Παθαίνω το σύνδρομο της αποχαύνωσης. Με καθηλώνει αμέσως και με τα ζαλιστικά του μάτια, με ρωτάει για τα παιδικά μου χρόνια, για τη σεξουαλική μου ζωή και για την σχέση μου με τους γονείς μου. Με πιάνει  ακατάσχετη φλυαρία και του τα λέω όλα. Μέχρι και για τις καταθέσεις μου στη τράπεζα. Ακόμα και για τα καινούργια κιλοτάκια που βρήκα σε τιμή ευκαιρίας στη λαϊκή. Επιτέλους ξαλάφρωσα! Τι ωραία να μιλάς σε έναν ειδικό! Αληθινή εμπειρία. Τον κοιτάς και ηρεμείς. Άξια τα πτυχία του.. Μήπως τελικά δεν χρειάζομαι ηρεμιστικό; Νιώθω ήδη καλύτερα. Μέσα σε εκείνη τη νιρβάνα της εξομολόγησης, εμφανίζεται ξαφνικά σα μάπετ σόου πίσω από τη πόρτα, η γκεσταπίτισσα γιατρός του νοσοκομείου. Έχει μαλλί κουρεμένο με ξυριστική μηχανή, και ένα ύφος, σαν να υποφέρει από δυσκοιλιότητα. Φωνάζει σφιγμένη: Κοσμά, πήγες την πάπια στην κυρία του 13;

 -Είσαι γιατρός και στα διαλείμματα ταΐζεις πάπιες; ρωτάω.

-        Είμαι ασκούμενος νοσοκόμος στη διπλανή πτέρυγα μου απαντάει. Μου ήρθε ξανά η ασφυξία. Νιώθω το ψάρι καυτό σαν να πήδηξε από το τηγάνι στο στόμα μου.

-        Παναγία μου φωνάζω δε φτάνει που πεθαίνω έμπλεξα και με κομπογιαννίτες. Θα απευθυνθώ στον αρμόδιο υπουργό υγείας φώναξα.

 Τελευταία εικόνα μου είναι η γκεσταπίτισσα γιατρός με μια βελόνα ικανή να κοιμίσει τρία βόδια. Η επιστήμη έκανε τη δουλειά της με συνοπτικές διαδικασίες. Ούτε ψυχανάλυση , ούτε συζήτηση ούτε τίποτε. Όταν ξύπνησα, είδα και πάλι το ταβάνι του σπιτιού μου. Όταν πέρασε η δράση του ηρεμιστικού άρχισε η αυτοψυχανάλυση.

ΤΙ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ;

Τι να φταίει; Μήπως φταίει που η μάνα μου με χτύπησε τότε που έκλαιγα γιατί ήθελα τη μπανάνα της αδερφής μου; Μήπως φταίει η ματαίωση που βίωσα γιατί τελικά η μπανάνα δεν άξιζε τον κόπο για τόσο κλάμα αφού μαύρισε μέχρι να καταφέρω να την αρπάξω; Μήπως φταίει που η αδερφή μου κατάφερνε πάντα να τρώει τις μπανάνες πρώτη; Τι να φταίει θεέ μου που είμαι η μόνη σ' αυτόν τον κόσμο που πάσχει από τόσες κρίσεις πανικού;

Τώρα μου ήρθε μια ιδέα. Μπορεί να έχω τον σπόρο της τρέλας. Ποτέ μου μέχρι σήμερα δεν αισθάνθηκα τρελή αλλά πάλι, ποιος τρελός το καταλαβαίνει; Οι άλλοι γύρω  κάνουν την διάγνωση. Μήπως δε γύρισε προχθές ο Τάσος την ώρα που μαλώναμε και μου είπε με εκείνο το σίγουρο ύφος του  όλος σοβαρότητα : Είσαι τρελή!

 Εγώ μέχρι σήμερα νόμιζα ότι υπέφερα από ευφυΐα. Μόνο οι άλλοι επέμεναν ότι υποφέρω από βλακεία. Μήπως είχαν δίκιο; Αλλά τελικά νομίζω ότι η βλακεία δε συνιστά τρέλα. Αντίθετα η τρέλα, μπορεί να προϋποθέτει ευφυΐα.

Το λέει και το λεξικό. Βλακεία: = ανοησία, ηλιθιότητα.

Ενώ στην ερμηνεία της λέξης τρέλα, το λεξικό, περιγράφει στην κυριολεξία εμένα. Μόνο το όνομα μου λείπει.

Τρέλα:.= φρενοβλάβεια, παραλογισμός, μανία, παραφροσύνη, ιδιοτροπία, καπρίτσιο.

Και για του λόγου το αληθές.: Όταν ντύνομαι στολίζομαι επιθεωρώ τα μάτια της κουζίνας, ελέγχω το φως του μπάνιου και μετά βγαίνω από το σπίτι κλειδώνω την πόρτα αλλά αμέσως μετά την ξεκλειδώνω ξαναμπαίνω στο σπίτι ξαναπηγαίνω πάνω από τα μάτια της κουζίνας ξαναπηγαίνω στο μπάνιο και ξαναβγαίνω από το σπίτι και φεύγοντας έχει κολλήσει το μυαλό μου ότι άφησα το σίδερο στην πρίζα, δεν είναι αυτό η επιτομή της τρέλας; Άσε το άλλο! Το παροιμιώδες άλλο. Αυτό που μου καρφώνεται ενίοτε ότι θα γίνει σεισμός και κοιμάμαι με το φακό, το θερμός και τη κουβέρτα μου σε σάκο δίπλα στο κρεβάτι; Ή μήπως εκείνο που ντρέπομαι και να το ξανά σκεφτώ; Καμιά φορά, (που τώρα τελευταία γίνεται  συνέχεια) όταν το παιδάκι από το επάνω διαμέρισμα δεν με αφήνει να κοιμηθώ, φαντασιώνομαι ότι το βάζω στο πλυντήριο και κοιμάμαι σα πουλάκι!

ΜΗΠΩΣ ΚΡΥΒΩ ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ;

Ξαφνικά με πιάνει ένα τεράστιο κύμα τρυφερότητας για μένα. Τι καλό κορίτσι που είμαι! Τι μοναδικό πλάσμα που ήμουν πάντα, αλλά κανείς δεν με καταλάβαινε . Άξια να με ερωτευτούν αλλά όχι να με αγαπήσουν. Είμαι τόσο μοναδική τόσο ανεπανάληπτη, αλλά είμαι μόνη! Παθαίνω ένα ναρκισσιστικό παραλήρημα Κοντεύω να ερωτευτώ τον εαυτό μου. Μετά καταλαβαίνω ότι έχω ψωνιστεί και παρατώ τον αυτοθαυμασμό και την αυτοανάλυση. Δε βαριέσαι! σκέφτομαι. Θα αποκτήσω θεραπευτή θα τον πληρώνω και θα μου λέει εκείνος πόσο μοναδική και ανεπανάληπτη είμαι. Θα πραγματώσω την αυτοβελτίωση μου. Θα κάνω γιόγκα θα διαβάσω Κρισναμούρτι, θα γυμνάζομαι σταθερά, θα κάνω γιόγκα. Ακόμα και βουδίστρια θα γίνω κι έτσι θα βελτιώσω την αυτοεικόνα μου και θα ντοπάρω την αυτοεκτίμηση μου. Που να ήξερα η άμοιρη ότι με περίμεναν κι άλλα!

ΣΤΗ ΜΠΟΥΤΙΚ.

Ένα μεσημέρι πίσω από ένα παραβάν, μέσα σε μια μπουτίκ, πανικοβλήθηκα με τον πανικό μου. Έρχεται έρχεται ούρλιαζε η φωνή μέσα μου. Ήμουν σίγουρη ότι θα ξανά πάθαινα κρίση πανικού. Προτού έρθει, στη προσπάθεια μου να απεγκλωβιστώ από το φόρεμα, παρέσυρα το σουτιέν μου ξέχασα να βάλω και τη μπλούζα και βγήκα με τα στήθια έξω σα τη Τζούλια σε προμόσιον.. Για πότε έφτασα στο ταμείο ούτε που το κατάλαβα. Το ίδιο βέβαια έπαθε και η ιδιοκτήτρια που της ήρθε ξαφνικό και βάλθηκε να κλείνει τα μάτια του συζύγου της.

-Θέλετε να αγοράσετε σουτιέν; με ρώτησε ειρωνικά και ψύχραιμα η ταμίας. Στο δίπλα κατάστημα. μου υπέδειξε.

Ετοιμάστηκα να πάω. Δεν είχα ακόμα δει ότι ήμουν γυμνόστηθη. Εγώ απλώς, έψαχνα την ευκαιρία να φύγω άρον άρον από κει μέσα. Αυτό είναι που λένε δε βλέπω και δεν ακούω τίποτα. Δόξα να χει ο μεγαλοδύναμος, κάποια στιγμή, με είδα στον καθρέφτη του μαγαζιού και φρίκαρα. Έψαξα τη μπλούζα μου κι έφυγα με σκυμμένο κεφάλι. Δεν είμαι κακιά αλλά τρέφω μια φαντασίωση από εκείνη τη μέρα. Να χρεοκοπήσει εκείνο το μαγαζί και να κλείσει. Προχθές που πέρασα, είδα τρεις υπαλλήλους να με δείχνουν με το δάχτυλο.

 

ΟΤΑΝ ΠΑΘΑΙΝΕΙΣ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΡΑΝΤΕΒΟΥ.

Αξιομνημόνευτο είναι, και εκείνο το βράδυ, που βγήκα  ραντεβού. Μου άρεσε ο Χρύσανθος, και ήθελα να του κάνω εντύπωση. Τα κατάφερα τελικά και την έκανα. Ο Χρύσανθος λοιπόν, είχε την φαεινή ιδέα να με πάει για ουζάκι, έξω από την πόλη, στο διπλανό χωριό που είχε και θάλασσα και ήξερε και τον ταβερνιάρη. Χάζευα χαλαρωμένη στη θέση του συνοδηγού έξω από το παράθυρο, τα σκοτεινιασμένα χωράφια και απολάμβανα γεμάτη γλυκιά προσμονή το νυχτερινό μυρωδάτο αεράκι. Όλα πήγαιναν καλά μέχρι τη στιγμή που εντελώς ξαφνικά, πανικοβλήθηκα στην ιδέα ότι μπορεί να μου ρθει να κατουρήσω και δε θα χω που να πάω. Πως θα του το πω; Που θα πάω; Στα χωράφια;. Έβριζα τον εαυτό μου που δεν είχα πάρει μαζί μου τα πάμπερσ της γιαγιάς. Άντεξα το πολύ δέκα λεπτά. Μετά ούρλιαξα. Σταμάτα το αυτοκίνητο, ΤΩΡΑ. Με κατέβασε πανικοβλημένος και με έβλεπε να κοιτάω γύρω γύρω σαν να περίμενα να πεταχτεί από κάπου ο σούπερ μαν που μακάρι να ερχόταν Παναγιά μου να με αρπάξει και να με πάει στην τουαλέτα του σπιτιού μου. Αντ' αυτού, εγώ έψαχνα γωνία στις έντεκα το βράδυ μέσα στα τσαλιά ενός τετραγωνισμένου χωραφιού για να σταθώ να κατουρήσω. Με πήρε χαμπάρι ο τύπος και άρχισε να χαμογελάει. Όταν βρεθήκαμε στο ουζάκι, με κοίταξε αισθαντικά στα μάτια, άφησε το βλέμμα του επάνω μου, και γεμάτος νόημα και υπονοούμενα μου είπε με το χταποδάκι στο στόμα

.- Ξέρεις έχω γνωρίσει πολλές γυναίκες μέχρι τώρα, όμως εσύ διαφέρεις.. Κάτι έχεις.

-Τι εννοείς του λέω.

Με έπιασε μια επιθετικότητα και έπρεπε οπωσδήποτε να απαντήσω κι έτσι δε μπόρεσα να αντισταθώ όταν με ξαναρώτησε.

-        Μπορείς να μου πεις τι είναι ακριβώς αυτό που έχεις;

-         Ένα γυάλινο μάτι, ένα στραμπουλιγμένο χέρι και μια σκωληκοειδίτιδα απάντησα.

 Με κοίταξε παγωμένος.  Ευτυχώς αυτό δεν τον επηρέασε και λίγο αργότερα, μου έδωσε το πιο ωραίο φιλί της ζωής μου. Επηρέασε όμως εμένα που δεν θέλησα να τον ξαναδώ. Δεν τον συγχώρησα ποτέ που για πρώτο ραντεβού με πήρε τριάντα χιλιόμετρα μακριά από την τουαλέτα του σπιτιού μου

Η ΦΥΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ.

Πανικός πανικός πανικός. Κάποτε ο παιδίατρος της κόρης μου μου είπε ότι ένα ισχυρά φοβικό παιδί αποδεικνύει πόσο πολύ έξυπνο είναι. Είναι η απόδειξη των ισχυρών αντανακλαστικών που μας χαρίζει η φύση για να σωθούμε από τα άγρια θηρία. Μόνο που σε αυτή τη περίπτωση το θηρίο είμαι εγώ. Όταν το ανακάλυψα αυτό, οι πανικοί σταμάτησαν. Έτσι ξαφνικά. Βρισκόμουν και πάλι στο σούπερ μάρκετ όπου έπαθα την πρώτη κρίση. Άρχισε πάλι να έρχεται. Ένιωθα τον ιδρώτα ,το καρδιοχτύπι. Στο ταμείο ιδροκοπούσα σα μαραθωνοδρόμος που βιαζόταν να κόψει την κορδέλα. Ήμουν τόσο απορροφημένη στο φόβο μου ώστε και πάλι δεν έβλεπα τίποτα. Ζούσα μια εξωπραγματική εμπειρία. Ήταν σαν να είχα βγει από το σώμα μου. Ξαφνικά λέω στον εαυτό μου κοίταξε γύρω σου τι υπάρχει και θα λυτρωθείς. Πραγματικά. Άρχισα να παρατηρώ τα αγγούρια που βρισκόταν στο μανάβικο δίπλα στην έξοδο. Μετά είδα τα μπρόκολα. Παραδίπλα τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Ύστερα είδα τις τιμές στα πορτοκάλια. Εκεί ήταν που έφριξα. Ανακάλυψα ότι πήρα τα ακριβότερα! Είδα παπάγια και το κυριότερο τον μουστακαλή μανάβη. Άρχισα να εστιάζω στον κόσμο γύρω μου και να απασχολώ τη σκέψη μου Δεν άφηνα το κεφάλι μου να σκύψει στο πάτωμα, γιατί παρατήρησα ότι αμέσως οι σκέψεις μου μου προκαλούσαν πανικό. Έφυγα περήφανη με τις πλαστικές σακούλες στα χέρια και με το κεφάλι ψηλά. Επιτέλους δε φοβόμουν πια. Από τότε δεν έχω ξαναπάθει κρίση πανικού. Κι όταν πάει να εμφανιστεί, εστιάζω στο περιβάλλον γύρω μου. Αν βρίσκομαι μέσα στο σπίτι, επειδή συνήθως βρίσκομαι πάνω από το νεροχύτη και δεν αντέχω να εστιάζω στις τρύπες , βγαίνω στο μπαλκόνι και μιλάω με την κουτσομπόλα γειτόνισσα. Μου είναι τόσο αντιπαθητική, ώστε αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχουν και χειρότερα. Να είσαι η βαρετή κουτσομπόλα της γειτονιάς. Προτιμότερες οι κρίσεις!

ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ.

Αν δεν είστε ακόμη σίγουροι ότι πάσχετε από κρίσεις πανικού, παρακάτω θα σας λυθεί κάθε απορία. Παραθέτουμε όλα τα κλασικά συμπτώματα και τις σκέψεις που πλαισιώνουν την υπερπαραγωγή του ανθρώπινου μυαλού.

ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΝΙΚΟΥ.

-Δύσπνοια - ασφυξία

-Αίσθηση εξωσωματικής εμπειρίας.

-Αίσθημα ότι φτάνουμε στη τρέλα

-Αναπάντεχη εισβολή φόβου ή τρόμου χωρίς καμιά αιτία..

-Καρδιά που χτυπά γρήγορα,  βροντάει ή χάνει χτύπους.

-Κόμπο στον λαιμό ή έντονη ξηρότητα.

-Σφίξιμο πίεση η δυσφορία στο στήθος

-Λαχάνιασμα ή δύσπνοια ή και τα δύό μαζί.

-Ζαλάδα

-Τσιμπιματάκια η μουδιάσματα σε διάφορα μέλη του σώματος.

-τρέμουλο άλλοτε ήπιο άλλοτε έντονο.

-Κρύος ιδρώτας ή εφίδρωση που αυξάνεται σταδιακά.

-Ναυτία

-Εξάψεις ή ρίγη.

Σκέψεις που ακολουθούν ή συνοδεύουν τον υπερφορτωμένο υπολογιστή του μυαλού. Μπόρα είναι θα περάσει.

-Ο πανικοβλημένος, σκέφτεται ότι είναι άρρωστος, τρελός ή ότι πεθαίνει.

-Έχει τη βεβαιότητα ότι παθαίνει καρδιακή προσβολή ή νιώθει ότι θα κάνει εμετό.

-Αισθάνεται σαν να βιώνει εξωσωματική εμπειρία.

-Αν πλαισιώνεται από κόσμο ή ζει μια κατάσταση θέλει να δραπετεύσει αμέσως.

-Φοβάται μην επανέλθει η κρίση και ντροπιαστεί μπροστά στον κόσμο.

-Δεν πλησιάζει μέρη στα οποία έχει πάθει κρίση πανικού, από φόβο μην την ξαναπάθει.

Μέθοδοι χαλάρωσης για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Εδώ που τα λέμε του πανικού η κρίση, δεν είναι τίποτε μπροστά στην οικονομική. Αυτή η σκέψη από μόνη της είναι ικανή να μας κάνει να χαλαρώσουμε. Οπότε λοιπόν, όποιος δε χρωστάει στις τράπεζες, και δεν τον κυνηγά η εφορία πρέπει να ξεπεράσει με συνοπτικές διαδικασίες τον πανικό του. Αν πάλι δε μπορεί, δεν πειράζει υπάρχουν πολλές εναλλακτικές.

ΜΕΘΟΔΟΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ.

Εισπνοή: Μετράμε τέσσερις φορές.

Εκπνοή: Μετράμε οχτώ φορές.

Με αυτόν τον τρόπο καταλαγιάζει η δύσπνοια. Αν δεν τα καταφέρετε με την πρώτη δεν πειράζει. Η επανάληψη, θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα.

ΤΙ ΛΕΕΙ Ο ΕΙΔΙΚΟΣ.

Από τον ψυχολόγο Γιώργο Πιντέρη.

Ένα από τα χαριτωμένα που συμβαίνουν στο επάγγελμα που ασκώ, είναι πως μερικοί που έρχονται να με επισκεφθούν, έχουν έτοιμη και τη διάγνωση. Κάποιοι την κουβαλάνε από έναν άλλο συνάδελφο. Μερικοί άλλοι τη... διάγνωση την κάνουν και μόνοι τους. Οι πιο συχνές από αυτές τις ...διαγνώσεις, είναι “το άγχος” η “κατάθλιψη” και “οι κρίσεις πανικού.”

Ειδικά το “κρίσεις πανικού” το τελευταίο διάστημα, το ακούω όλο και συχνότερα. Νιώθω λοιπόν την ανάγκη, να εξηγήσω τι είναι κρίσεις πανικού.

Μπαίνεις σε ένα κατάστημα κι εκεί που στέκεσαι στο ταμείο, σε πιάνει κρύος ιδρώτας, δύσπνοια, ατονία, κάτι σα σκοτοδίνη και η καρδιά σου χτυπάει δυνατά. Είναι αυτό κρίση πανικού; Όχι βέβαια!Αυτή είναι μια σκέτη αγχώδης αντίδραση. Αν όμως εκείνη την ώρα, ορμήξεις έξω από το μαγαζί για να πάρεις αέρα, αφήνοντας το πορτοφόλι σου στο ταμείο, τότε είναι πανικός. Ποιά είναι η διαφορά; Η δράση. Στη πρώτη περίπτωση, βιώνεις μια κατάσταση, την οποία συνήθως δεν αντιλαμβάνονται οι  οι άλλοι, εκτός αν κάποιος γύρω σου ρωτήσει: “Τι συμβαίνει; Έχεις ασπρίσει” Ο πανικός, προϋποθέτει ΔΡΑΣΗ. Αν δεν δράσεις, μάλλον έχεις την ικανότητα να ελέγχεις τις αντιδράσεις σου. Αν όμως εκείνη την ώρα, γίνεσαι “ρόμπα ξεκούμπωτη” τότε χρειάζεσαι βοήθεια, στη Διαχείριση Πανικών.

Το ίδιο ισχύει και για τον θυμό. Για παράδειγμα, αν πεις: “θύμωσα με τον Θάνο” αυτό θα πει ότι ένιωσες το συναίσθημα του θυμού. Αν όμως πεις: “αγανάκτησα με τον Θάνο” τότε τα πράγματα αλλάζουν. Σ' αυτή τη περίπτωση, αγανάκτησα, θα πει αντέδρασα. Με άλλα λόγια, ο Θάνος, κατάλαβε ότι θύμωσα.