Γιάννος Λαμπής. Έρευνα: Πωλούνται ΑΝΘΡΩΠΟΙ!

Στις μέρες μας, όλα έχουν την τιμή τους. Τώρα ειδικά, που τα χρηματιστήρια βρίσκονται σε κρίση, είναι αλήθεια, ότι έχει πέσει το ενδιαφέρον για το χρηματιστήριο που αφορά στην πώληση ανθρώπων. Ο συγγραφέας Γιάννος Λαμπής όμως, με την ξεχωριστή ευαίσθητη πένα του και την διεισδυτική ερευνητική ματιά του, φέρνει στο φως στοιχεία που θα έπρεπε να ξέρουμε όλοι. Τι σημαίνει εμπόριο ανθρώπων; Πως γίνεται; Ποια είναι τα μεγαλύτερα θύματα;

Τα στοιχεία που συνέλεξε ο συγγραφέας Γιάννος Λαμπής με ξεχωριστή φροντίδα και σοβαρότητα, (ανάλογη της σοβαρότητας του θέματος το οποίο ανέλαβε,) αφορούν την συγγραφή του βιβλίου του, ‘Ψάξε μέσα στη σιωπή μου"  με θέμα τη παράνομη διακίνηση παιδιών.

Το ‘Ψάξε μέσα στη σιωπή μου’ πραγματεύεται ένα θέμα που απευθύνεται στην ευαισθησία και τα αντανακλαστικά της σύγχρονης κοινωνίας. Αφορά τις πολλαπλές πτυχές της παράνομης διακίνησης και εμπορίας ανθρώπων, με πρωταγωνιστές πέντε παιδιά.

Βασισμένο σε πραγματικές ιστορίες μας τοποθετεί, μέσα από γλαφυρές περιγραφές, στη θέση των παιδιών που βιώνουν, το καθένα με διαφορετικό τρόπο, ό’τι πιο τραγικό συντηρεί το κτηνωδέστερο κύκλωμα του σύγχρονου κόσμου. Η όλη αφήγηση σκιαγραφεί τον εσωτερικό, ψυχολογικό κόσμο των παιδιών και τα αναπάντητα ερωτήματα που τους δημιουργούν τα απάνθρωπα βιώματα τους.

Trafficking - Σωματεμπόριο

Ένα οδοιπορικό στα άδυτα του απεχθέστερου οργανωμένου εγκλήματος στον κόσμο!

Απαγωγές, διακινήσεις, εμπόριο, βιασμοί, βασανιστήρια, ξυλοδαρμοί, εκφοβισμοί και κακοποίηση σωματική ή και ψυχολογική. Εκπόρνευση, δουλεία, ναρκωτικά, απομόνωση σε ανήλιαγα υπόγεια και στέρηση τροφής και ύπνου. Εμπόριο ανθρώπινων οργάνων. Το trafficking είναι εδώ! καρκίνωμα στο σώμα της σύγχρονης κοινωνίας. Τα θύματα του, γυναίκες και παιδιά που χάνουν τη ζωή τους κάθε στιγμή, που ματώνουν, υποφέρουν και κραυγάζουν. Ακούει κανείς;

Η εμπορία ανθρώπων είναι απότοκο μιας ιδεολογίας που διαχωρίζει το ανθρώπινο είδος σε ανώτερους και κατώτερους κοινωνικά, οικονομικά και πνευματικά ανθρώπους. Τα μεγαλύτερα ποσοστά θυματοποίησης έχουν οι γυναίκες και τα παιδιά ως οι πιο ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Η διακίνηση με τη βία και η εμπορία ανθρώπων, πολύ περισσότερο μικρών παιδιών ( κοριτσιών και αγοριών) είναι σήμερα η δεύτερη σε κερδοφορία παράνομη παγκόσμια βιομηχανία με κέρδη που ξεπερνούν τα 17 δις δολάρια το χρόνο, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

1,2 μέχρι και 2 εκατομμύρια άνθρωποι  εκτιμάται από το Διεθνή Οργανισμό UNICEF  μεταφέρονται κάθε χρόνο, κυρίως, από 127 χώρες της Ασίας και της Ανατολικής Ευρώπης σε 137 χώρες προορισμούς. Στους αριθμούς αυτούς δεν συμπεριλαμβάνονται τα θύματα του εσωτερικού trafficking, αλλά μόνο του διασυνοριακού.

Εσωτερικό trafficking  είναι η παράνομη διακίνηση προσώπων μέσα στη ίδια τη χώρα τους, κυρίως από τις απομακρυσμένες περιοχές προς τα μεγάλα αστικά κέντρα. Διασυνοριακό trafficking είναι η διακίνηση προσώπων περνώντας παράνομα και λαθραία τα σύνορα κάποιας άλλης χώρας.

Το trafficking  είναι σήμερα η ταχύτερα αναπτυσσόμενη μορφή του οργανωμένου εγκλήματος. Έχει ξεπεράσει κατά πολύ την παράνομη εμπορία όπλων και ήδη η μαφία των ναρκωτικών επενδύει τεράστια κεφάλαια στην ανάπτυξη της. Και ο λόγος είναι ότι το ‘εμπόρευμα’ είναι πιο εύκολο να εξευρεθεί και κοστίζει κατά πολύ φθηνότερα. Ο κίνδυνος σύλληψης και καταδίκης είναι σχεδόν ανύπαρκτος και οι ποινές που επισύρουν οι τυχών καταδίκες είναι γελοίες. Σαν Λερναία Ύδρα συνεχώς αλλάζουν μορφή, οι συναλλαγές δεν σταματούν ούτε σε σύνορα, ούτε από κρατικές αρχές και διακρατικές νομοθεσίες και συνεχώς καταφέρνουν να ελίσσονται και να διαβρώνουν τον παγκόσμιο κοινωνικό ιστό.

Στην κορυφή της πυραμίδας για την εμπορία ανθρώπων βρίσκεται η Βουλγάρικη μαφία,  η οποία τροφοδοτεί σχεδόν όλες της χώρες της Ευρώπης με κορίτσια κυρίως από την Ανατολική Ευρώπη. Συνήθως είναι εξειδικευμένα  δίκτυα εγκλήματος που κινούνται παράλληλα με εκείνα των ναρκωτικών.

Με λαδώματα συνοριακών φρουρών,  των διωκτικών αρχών, με μικρά ευέλικτα κυκλώματα και χιλιάδες μεσάζοντες, οι εγκέφαλοι της μαφίας ελίσσονται συνεχώς φροντίζοντας να ανανεώνουν το εμπόρευμα τους αλλά και να αποφεύγουν οι ίδιοι τη σύλληψη τους. Λειτουργούν βασικά σαν κυψέλες και τα θύματα τους πριν ακόμα συνειδητοποιήσουν που βρίσκονται, συχνά αλλάζουν χέρια . Μια κοπέλα σε συνέντευξη της είχε αναφέρει ότι για να φτάσει στο τελικό της προορισμό που ήταν ένα πορνείο στο Τελ Αβίβ, πέρασε από τα χέρια Μολδαβών, Ουκρανών, Ρώσων, Αιγυπτίων και Βεδουίνων. Γενικά κάθε θύμα πωλείται περίπου 4 ως 6 φορές μέχρι να φτάσει στον τόπο που προορίζεται.

Μεγάλο ποσοστό ανάμεσα στους μυητές και τους σωματέμπορους κατέχουν οι γυναίκες. Αρκετά από τα θύματα αναφέρουν ότι αποπλανήθηκαν, στρατολογήθηκαν και προετοιμάστηκαν από γυναίκες, που στην πλειοψηφία τους οι ίδιες ήταν πρώην πόρνες ή ήταν θύματα του κυκλώματος. Συχνά τους συνοδεύουν στο πρώτο σκέλος της διαδρομής τους. Συνταρακτικό είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους μυητές είναι ερωτικοί σύντροφοι, συγγενείς ή ακόμα και γονείς των θυμάτων, οι οποίοι για κάποια αμοιβή ή μερίδιο ή από οικονομική απόγνωση εκμεταλλεύονται την εμπιστοσύνη των θυμάτων τους και τους εξευτελίζουν.

Η ανθρωπότητα δείχνει να στέκει ανήμπορη και ανίκανη να αντιμετωπίσει αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα. Εκατομμύρια παιδιά οδηγούνται σε εξαναγκαστικές και επικίνδυνες εργασίες. Πέφτουν θύματα σε δίχτυα πορνείας και σεξουαλικής κακοποίησης, στρατολογούνται σε ένοπλες ομάδες ή ακόμα απάγονται για εμπόριο οργάνων. Πρόκειται ουσιαστικά για μια παγκόσμια μάστιγα που καταρρακώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και καταπατεί τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Το οργανωμένο έγκλημα και η σκληρή λογική της αγοράς διαστρεβλώνουν τους νόμους προσφορά και ζήτησης φτηνού εργατικού δυναμικού και τα παιδιά δεν αποτελούν δυστυχώς εξαίρεση.

Η σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών συνδέεται άμεσα και με άλλες επικερδής τομείς όπως ο τουρισμός για σεξ ( sex tourism ) αλλά και με την διακίνηση και πώληση παιδικού πορνογραφικού υλικού μέσω του διαδικτύου.

Από τη στιγμή που κάποιος θα πέσει στα χέρια των αδίστακτων εμπόρων, παύει να υπάρχει. Του αφαιρούν συνήθως το διαβατήριο, τους κακοποιούν, απειλούν τους ιδίους ή τις οικογένειες τους. Είτε με απαγωγές ή με απατηλά μέσα, εξαπατούν αθώους ανθρώπους που το όνειρο τους να απελευθερωθούν από την ανέχεια μετατρέπεται στο χειρότερο εφιάλτη.

Μια από τις τελευταίες μεταλλάξεις του trafficking  είναι αυτό που ζούμε σήμερα, το λεγόμενο « χαμογελαστό ή happy trafficking». Οι εγκληματίες αντί να αντλούν τα κέρδη τους με τη συστηματική κακοποίηση των θυμάτων, τους προσφέρουν λίγα χρήματα, μέρα ανάπαυσης και προοπτική απελευθέρωσης. Οι προϋποθέσεις απελευθέρωσης συνδέονται με τον χρόνο της λεγόμενης απόσβεσης της επένδυσης που έκαναν οι θύτες αγοράζοντας τα θύματα τους, αλλά και με τη στρατολόγηση νέων θυμάτων. Από μια εποχή βαρβαρότητας περνούμε τώρα σε μια πιο ορθολογική και επιστημονική πλέον διαχείριση του trafficking. Και από εκεί που το πρόβλημα ήταν η κακοποίηση τώρα εμφανίζεται ως ζητούμενο η υπεράσπιση των εργατικών τους δικαιωμάτων.

Χαρακτηριστική για το πόσον αδίστακτοι και απάνθρωποι είναι οι έμποροι, είναι η πιο κάτω μικρή πραγματική ιστορία.

Μια Αμερικανίδα με τον 4χρονο γιο της πέρασε τα σύνορα του Μεξικού για μιαν επίσκεψη. Καθώς περπατούσε για να επιστρέψουν στα σύνορα, ένας άγνωστος με αυτοκίνητο της άρπαξε το παιδί της και τράπηκε σε φυγή. Αμέσως δήλωσε την απαγωγή στις αρχές και άρχισε η έρευνα. Σε μια στιγμή, και ενώ η γυναίκα βρισκόταν σε ένα περιπολικό, πρόσεξε το γιο της σε ένα φορτηγό , δυο γραμμές πιο πίσω. Το παιδί ήταν ξαπλωμένο με το κεφάλι στα πόδια ενός άνδρα και φαινόταν πως κοιμόταν. Καθώς πλησίαζε η αστυνομία το φορτηγό βγήκε από τη γραμμή και τράπηκε σε φυγή. Για να μην τους ακολουθήσει το περιπολικό, έριξαν έξω από το παράθυρο το μικρό παιδί. Όταν το πλησίασαν η μητέρα με τους αστυνομικούς είδαν το αποτρόπαιο έγκλημα. Το παιδί είχε ξεκοιλιαστεί και μέσα στη κοιλιά του , στη θέση των σπλάχνων του ήταν ναρκωτικά. Οι απαγωγείς, έμποροι ναρκωτικών, θα χρησιμοποιούσαν το παιδί για να τα περάσουν από τα σύνορα. Η ίδια ιστορία έχει επαναληφθεί αρκετές φορές, κυρίως με ζευγάρια και τα βρέφη τους.

Ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των παιδιών θυμάτων δεν υπάρχουν. Υπολογίζεται όμως από τη UNICEF ότι το πενήντα τοις εκατό των θυμάτων της παράνομης διακίνησης είναι παιδιά.

Τα παιδιά γίνονται θύματα εκμετάλλευσης για τους πιο παρακάτω λόγους:

-         εκμετάλλευση εργασίας

-         οικιακή εργασία

-         σεξουαλική εκμετάλλευση

-         στρατολόγηση

-         γάμος

-         παράνομη υιοθεσία

-         παράνομα αθλητικά στοιχήματα

-         ζητιανιά

-         αφαίρεση οργάνων

Η διακίνηση καταπατά ουσιαστικά τα δικαιώματα των παιδιών για υγιή παιδική ηλικία. Τα θύματα υποδουλώνονται και κακοποιούνται σωματικά ή ψυχολογικά από τους εμπόρους, εργοδότες, προαγωγούς και ‘πελάτες’. Όλα αυτά καταρρακώνουν τον εσωτερικό κόσμο των παιδιών και έχουν επιπτώσεις σε όλα τα στάδια της ζωής τους

-         επιπτώσεις στο συναισθηματικό επίπεδο

-         στη σωματική υγεία

-         στην ψυχολογική κατάσταση

Tα παιδιά θύματα του trafficking συχνά προέρχονται από φτωχές οικογένειες και ζουν μέσα στην ανέχεια. Αυτοί οι παράγοντες όταν συνδυαστούν με το φύλο, τις φυλετικές και εθνικές διακρίσεις, τις ένοπλες συρράξεις και την έλλειψη μόρφωσης δημιουργούν το ιδεώδες περιβάλλον για τη δράση των παράνομων και εγκληματικών κυκλωμάτων.

Παράγοντες που διευκολύνουν τη διακίνηση παιδιών:

-         φτώχεια

-         άνιση μεταχείριση γυναικών και κοριτσιών

-         έλλειψη μόρφωσης

-         παιδιά χωρίς φροντίδα

-         μη καταχώρηση στα ληξιαρχικά αρχεία

-         ζήτηση για φτηνά εργατικά χέρια

-         παραδόσεις και πολιτισμικές αξίες

-         ζήτηση για σεξουαλική ικανοποίηση

Εκτιμάται ότι μόνο ένα μικρό μέρος του προβλήματος είναι ορατό και ότι είναι εκατοντάδες χιλιάδες τα θύματα που εξαναγκάζονται στην εκπόρνευση, στη σκληρή εργασία και ότι το φαινόμενο θα αυξάνεται καθώς η οικονομική κρίση μεγαλώνει τον κύκλο των εν δυνάμει θυμάτων ενώ παράλληλα αυξάνεται και η ζήτηση φτηνών αγαθών και υπηρεσιών.

Όσο οι οργανωμένες σύγχρονες κοινωνίες επιλέγουν να αποφεύγουν τις τραγικές εικόνες του φαινομένου, αυτό θα διαιωνίζεται. Δυστυχώς σήμερα συναντάται όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου. Καμιά κοινωνία δεν μπορεί πλέον να αποφεύγει την πραγματικότητα και να συμβιβάζεται με την αδιαφορία και την ανοχή.

Όσο συντηρούμε φαινόμενα σαν αυτά στη σύγχρονη ανθρώπινη ιστορία, δεν μπορούμε να μιλάμε για πολιτισμό και αξίες, αλλά για έκπτωση των ανθρώπινων αξιών. Όσο μετράμε αθώες παιδικές ψυχές που ξαφνικά χάνονται, δεν μπορούμε να έχουμε ήσυχες συνειδήσεις. Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν μπορεί και δεν έχει τιμή.