Αληθινή ιστορία. Ερωτευμένη με έναν γκει.

Ρεπορταζ-επιμέλεια Ζωή Κυροπούλου Δημοσιευμένο στο "Close-up"

Πέρασα πολύ ωραία παιδικά χρόνια. Είχα μια μαμά που μου έκανε όλα τα χατίρια  και με αγαπούσε υπερβολικά. Ο μπαμπάς ήταν καπετάνιος και μου έλειπε. Από την απουσία του όμως αυτή, είχα πολλά οφέλη τελικά. Μεγάλωσα σε επαρχία. Όχι καμιά ερμητικά κλειστή κοινωνία αλλά όπως και να έχει εμείς οι νέοι πνιγόμασταν δικαιολογημένα. Εγώ ήμουν μοναχοπαίδι αλλά ήμουν κολλητή με τον Τασούλη το παιδικό μου φίλο που  η μαμά του ήταν κολλητή με τη δική μου και μέναμε σε διπλανά σπίτια. Ο Τάσος δεν είχε μπαμπά τον έχασε μικρός σε τροχαίο Είχαμε πατεράδες που απουσίαζαν, μαμάδες φίλες ίδια ηλικία και ήμασταν γείτονες. Ουσιαστικά μεγαλώσαμε μαζί. Διαβάσαμε μαζί, τρώγαμε μαζί πότε στο δικό μου σπίτι και πότε στο δικό του και όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα, πηδούσαμε ο ένας από το παράθυρο του άλλου ακόμη και στις 3 τη νύχτα. Μεγαλώνοντας ο Τάσος έγινε γκέι. Και ήμουν η μόνη που ήξερε το μυστικό του. Τον πρόδιδε η θηλυπρέπεια του όμως κάποιες φορές. Αποφασίσαμε να περάσουμε μαζί στη ίδια σχολή για να δραπετεύσουμε από το χωριό μας και να εκφράσει ο καθένας τη σεξουαλικότητα του και τη προσωπικότητα του σε ένα περιβάλλον ελεύθερο. Έτσι περάσαμε μαζί σε μια μεγάλη πόλη και νιώθαμε σούπερ. Στην αρχή ήμασταν δειλοί και δεθήκαμε ακόμη πιο πολύ. Μελαγχολούσαμε λίγο και  μας έλειπε το χωριό μας. Πρώτος βρήκε φίλο ο Τάσος. Έναν αθλητή 32 χρόνων που ήταν τρελαμένος με το Τάσο ο οποίος άρχισε να αισθάνεται μεγάλη αυτοπεποίθηση. Πολλές γυναίκες στη σχολή ήταν  τρελαμένες με το φίλο μου γιατί εμφανισακά ήταν άψογος. Παρ’ όλα αυτά είχε το θάρρος να δηλώνει ότι είναι γκέι και να κάνει ξεκάθαρες τις επιλογές του. Μάλιστα, αυτό που μου έκανε εντύπωση στον Τάσο, ήταν ότι από τη στιγμή που παραδέχθηκε ανοιχτά την ομοφυλοφιλία του έμοιαζε περισσότερο μάτσο. Έγινε δηλαδή περισσότερο ανδροπρεπής κι αυτό τον έκανε ακαταμάχητο. Όμως ο Τάσος έπαιζε με όλα τα αγόρια που γνώριζε και τους φερόταν σκληρά γιατί όλοι ανεξαιρέτως τον ερωτεύονταν. Δεν ήταν και κανένας τυχαίος βέβαια. Κούκλος, πολυμαθής, πολυδιαβασμένος γνώστης τριών ξένων γλωσσών, εκπληκτικός αθλητής και ζωγράφος ήταν σα να ξεπήδησε από μυθιστόρημα.

 Άρχισε να δουλεύει σε γνωστά κλαμπ της περιοχής και διέφερε από τους άλλους. Τον αντιμετώπιζαν ως ιδιόμορφο μπον βιβέρ και «αρρώσταινε» άνδρες και γυναίκες. Εγώ γρήγορα έγινα δημοφιλής, ως η φίλη του Τάσου. Δεν είχα ανοίξει  τα φτερά μου και κοινωνικά είχα μετραπεί σε σκιά του φίλου μου. Αυτό βέβαια δεν με ενοχλούσε καθόλου. Χαιρόμουν που επιτέλους αισθανόταν ελεύθερος. Εγώ πάλι, μόλις βρεθήκαμε σε άλλη πόλη έχασα την ισορροπία μου. Έγινα πιο επιφυλακτική και κλειστή. Έκανα μια φίλη τη Μαρία που γνώρισα από το Τάσο μια ιδιόρρυθμη καλλιτέχνιδα στα εικαστικά  που δούλευε και ως στυλίστρια σε περιοδικά. Η Μαρία ήταν αμφιφυλόφιλη και έγινε το κορίτσι μου χωρίς να το καταλάβω. Παρ’ όλα αυτά δεν αποτέλεσε και καμία τομή στην ερωτική μου ζωή ούτε και σταθμό. Αντίθετα ήταν ένα πείραμα που ήθελα να κάνω και το οποίο με έπεισε ότι είμαι ετεροφυλόφιλη. Μου έλειπε όμως ο Τάσος.Χαθήκαμε απόλυτα. Όταν εγώ γυρνούσα το πρωί εκείνος ήταν εξαφανισμένος και όταν εγώ έλειπα εκείνος βρισκόταν σπίτι. Ασχολούμαστε πολύ με τις ερωτικές μας περιπέτειες και ένιωθα αποξενωμένη από εκείνον. Μέχρι που άρχισε να με κυνηγάει για να με σώσει από το κακό δρόμο. Έκανε μούτρα στα αγόρια που έφερνα σπίτι σε σημείο που να πιστεύω ότι ήθελε να μου τα «κλέψει». Η αλήθεια είναι ότι όσο τον έβλεπα να ενοχλείτε τόσο πιο πολύ τον τσιγκλούσα γιατί έκανε σα ζηλιάρης σύζυγος. Ήμουν το μόνο άτομο που μπορούσε ακόμη να τον ταράζει κι αυτό με έκανε να πιστεύω ότι κάτι έμεινε από τη παλιά μας  επαφή.

Ένα βράδυ κλείσαμε  ραντεβού στο σπίτι για να δούμε μαζί τηλεόραση. Περάσαμε πολύ ωραία. Ήπιαμε το κρασάκι μας, φάγαμε και θυμηθήκαμε τα παλιά και γελάσαμε ο Τάσος έσκυψε και με φίλησε κάποια στιγμή τρυφερά κάτι που είχε ξαναγίνει άπειρες φορές. Όμως μετά τα φιλιά μας παρατάθηκαν μέχρι που έγιναν ερωτικά και παθιασμένα. Καταλήξαμε να κάνουμε σεξ. Όταν τελειώσαμε, ντρεπόταν ο ένας τον άλλον και για αρκετό καιρό προσποιούμαστε ότι δε συνέβη τίποτε. Στην αρχή χαθήκαμε από το σπίτι και ο ένας απόφευγε τον άλλον. Μετά αρχίσαμε να προσποιούμαστε ότι δε συνέβη τίποτε και τρώγαμε πατατάκια μαζί μπροστά στη τηλεόραση.  Αργότερα, κρύβαμε ο ένας από τον άλλον ότι είχαμε ραντεβού με άλλους. Ένιωθα ότι τον πρόδιδα και νομίζω και εκείνος όταν έβγαινε με κάποιον άλλον. Μια μέρα αποφασίσαμε να είμαστε ειλικρινείς και να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Αυτό ανακούφισε και τους δύο. Ξεκαθαρίσαμε ότι δε θέλουμε να είμαστε μαζί και πως ότι έγινε ήταν λάθος. Στη κουζίνα όμως, φτιάχνοντας καφέ, ξανακάναμε σεξ. Και ήταν ακόμη καλύτερα από τη πρώτη φορά. Τα είχαμε χαμένα. Ήταν τελικά γκέι; Εξακολουθούσαμε να είμαστε φίλοι; Τι γινόταν; Ο Τάσος ήταν ερωτεύσιμο άτομο τι θα γινόταν αν τον ερωτευόμουν; 

Ο Τάσος τα είχε ακόμη περισσότερο χαμένα. Έφυγα από το σπίτι και πήγα στο χωριό μου για να σκεφτώ. Εκεί ανακάλυψα ότι ήμουν έγκυος ξαναγύρισα σπίτι μας και του το είπα. Όχι για να του το ανακοινώσω ως κάτι για το οποίο θα έπρεπε να αναλάβει κάποια υποχρέωση, αλλά γιατί μου έλειπε το φιλαράκι μου και έπρεπε να το πω στο μόνο άτομο το οποίο εμπιστευόμουν. Δεν έχω ξαναδεί τέτοια αντίδραση μόλις του το πα.

Ήταν σαν να είχε πέσει ανάμεσα μας ένα παγόβουνο. Κοιτάζαμε ο ένας τον άλλον στα μάτια χωρίς να πούμε λέξη. Μετά καθίσαμε μαζί στο καναπέ μέχρι το πρωί χωρίς να πούμε κουβέντα. Κοιμηθήκαμε παρέα στο ίδιο σημείο που καθίσαμε. Το πρωί μου είπε ότι νόμιζε πως θα περνούσε μια ζωή ελεύθερος και ανεύθυνος αλλά δε μπορούσε να αδιαφορήσει και για τη δική μου θέση. Ήταν προετοιμασμένος να με παντρευτεί για να μη δημιουργηθεί πρόβλημα στο παιδί. Όμως η πρόταση του ακούστηκε αστεία. Γελάσαμε και οι δύο Δε φανταζόμουν ποτέ ότι ο Τάσος θα ήταν ο πρίγκιπας μου και ο Τάσος φυσικά μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε άλλη άποψη για το φύλο του. Τι θα κάναμε; Αποφασίσαμε να γεννήσω το παιδί και να το αναγνωρίσει. Για γάμο όμως δεν είπαμε κουβέντα. Μείναμε δύο χρόνια ως φίλοι αλλά και ως γονείς και μετά οι δρόμοι μας χωρίσαν. Ο Τάσος λάτρευε το παιδί αλλά πνιγόταν. Ήταν διχασμένος και ήθελε να απομονωθεί. Αποφάσισε να πάει στην Ολλανδία και τον βοήθησα και εγώ να το κάνει, απαλλάσσοντας τον από τις ενοχές του. Έπρεπε κατά τη γνώμη μου να είναι απόλυτα υγιής ως πατέρας. Και αν για να βρει τον εαυτό του έπρεπε να πάει στην Ολλανδία, δεν είχα κανένα πρόβλημα. Έλειψε όμως οχτώ ολόκληρα χρόνια και έλειψε και σε μένα και στο παιδί. Μέσα σ’ αυτό το μεγάλο χρονικό διάστημα δεν ήρθε ούτε μια φορά. Μιλούσαμε όμως πολύ στο τηλέφωνο. Στη χώρα που τελικά λάτρεψε, ασχολήθηκε με το διπλωματικό σώμα, έκανε σχέσεις και με τα δύο φύλα, μεγαλούργησε ως ζωγράφος, και ζούσε μια οργανωμένη ζωή. Εγώ στο μεταξύ παντρεύτηκα και χώρισα. Έχει όμως τώρα δύο μήνες που ο Τάσος θεωρεί πως η αναζήτηση της προσωπικότητας του έκανε το κύκλο της και τελικά αισθάνεται δυνατός και ώριμος. Επέστρεψε και ο γιος μου ζει μια παρατεταμένη άνοιξη από τη χαρά του. Βγαίνουμε και οι τρεις μαζί και πάμε σε παιδότοπους ή σε ρεστωράν. Το περίεργο είναι ότι περνάμε υπέροχα οι τρεις μας και τώρα πια ένας γάμος με το Τάσο δε μου φαίνεται ανέκδοτο. Πολύ περισσότερο μάλιστα από τη στιγμή που μου ανακοίνωσε ότι περνάει μια φάση ετεροφυλοφυλίας καθώς έχει τρία χρόνια να τα φτιάξει με άντρα. Μου έκανε μάλιστα πρόταση γάμου χωρίς να γελάσει. Μου είπε ότι είμαι ο πιο ωραίος και ολοκληρωμένος άνθρωπος που γνωρίζει. Πολλές φορές βλέπω το Τάσο και θυμάμαι την εποχή που ήμασταν μικρά και πηδούσα μέσα στα σκοτάδια από το παράθυρο του για να του πω τα μυστικά μου. Έχω την αίσθηση, ότι και πάλι ο Τάσος μου χαρίζει μια ευτυχία από το παράθυρο και δε μου φαίνεται καθόλου κακό. Ίσως τελικά ο πρίγκιπας μου, να γίνεται κατά καιρούς πριγκίπισσα. αλλά η σχέση μου μαζί του έχει ένα ειδικό βάρος που δε μοιάζει με καμία άλλη. Δεν μπορώ να πω ότι έχω πάρει τη τελική μου απόφαση. Όμως αναρωτιέμαι. Τι είναι προτιμότερο; Ένας αποτυχημένος γάμος και ένα διαζύγιο με έναν ετεροφυλόφιλο ή ένας επιτυχημένος γάμος με έναν μπάι; Θα βρω τελικά την άκρη ακολουθώντας τη διαίσθηση του γιου μου. Προς το παρόν ο Τάσος νοίκιασε ένα σπίτι κοντά μας και επιτέλους τα λουλούδια μου είναι πάντα ποτισμένα ακόμη κι όταν λείπω για μέρες.