Αναρτήσεις. Δε δρω φωνάζω. Δεν αγωνίζομαι. Ρεμβάζω τον εαυτό μου.

 

Οι γραβάτες του ΔΝΤ μυρίζουν μέριτο. Οι τσέπες τους είναι κολλαρισμένες και πατημένες σαν κλειστός φάκελος ταχυδρομείου. Έτσι κι αλλιώς δεν τις χρειάζονται. Απλώνουν το χέρι όταν κλείνουν οι πόρτες και σβήνουν τα φώτα. Προσκυνητές ενός συστήματος απολαμβάνουν την ψευδαίσθηση του ελέγχου πάνω μας. Είμαστε ο διάδρομος απογείωσης τους. Κι όμως αληθινή πολιτική πράξη αληθινή επανάσταση είναι ο έρωτας.... όχι σε ένα πρόσωπο μόνο αλλά σε όσα περιλαμβάνει η ζωή. Και η ζωή από την δημιουργία της είχε χεσμένους τους ΔΝΤ, τους Ευρωπαίους οραματιστές κι αυτούς που νομίζουν ότι εξουσιάζουν το σύμπαν. Το σύμπαν τους έχει αφοδεύσει εδώ και καιρό χωρίς συνωμοσία. Μόνο εμείς τους τρέφουμε. Ένα χάδι ένα απλωμένο χέρι, μια κουβέντα χωρίς θυμό, δράση αγάπης προς τον εαυτό μας χωρίς αγανάκτηση αλλά με σιωπή, είναι η μέγιστη πολιτική πράξη. Τα θυμωμένα απογοητευμένα λόγια εξουθενώνουν την ενέργεια και προβάλλουν απλώς τον εαυτό μας πάνω μας. Όταν εντυπωσιάζουμε τον εαυτό μας με απόψεις, είμαστε απλώς το σιδερότυπο μας..