Διαζύγιο και παιδιά

ΜΑΡΤΥΡΙΑ.

Μετά από επτά χρόνια έγγαμου βίου σκέφτομαι πολύ σοβαρά να χωρίσω. Ο γάμος μου έχει τελματώσει κι επιπλέον έχω αντιληφθεί ότι ο σύζυγός μου διατηρεί εξωσυζυγική σχέση. Είμαι αποφασισμένη να δώσω ένα τέλος σ’ αυτό το αδιέξοδο όμως παρ’ όλα αυτά με προβληματίζει η αντίδραση του πεντάχρονου γιου μου. Δείχνει απόλυτα αφοσιωμένος στο πατέρα του και εξαρτημένος από τη παρουσία του. Υποψιάζομαι ότι το διαζύγιο θα τον κλονίσει. Δε θέλω με μια απόφασή μου να δημιουργήσω πρόβλημα στο παιδί μου το οποίο υπεραγαπώ. Τι με συμβουλεύετε να κάνω;

Θάλεια Δ. Αθήνα.

Ανεβήκατε τα σκαλοπάτια της  εκκλησίας με τις μεγαλύτερες ελπίδες, φροντίσατε πριν, ο γαμπρός να είναι στα μέτρα σας, που σημαίνει ότι δεν είχε γονείς, σας ήταν πιστός κι επιπλέον σας λάτρευε. Παρ’ όλα αυτά ο κοινός σας βίος δεν ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες σας. Αφού έχετε καρδιά από πέτρα και θέλετε να χωρίσετε έναν τόσο χρυσό άνθρωπο ε τότε μπράβο σας ανήκετε στο νέο είδος χειραφετημένων γυναικών που δε σταματά μπροστά σε τίποτε προκειμένου ν’ αξιωθεί τη ζωή ακριβώς που ονειρεύτηκε. Αν πάλι δεν ανήκετε στις τυχερές και η ζωή κοντά του ήταν ένα ατέλειωτο μαρτύριο, τότε και πάλι το διαζύγιο φαίνεται να είναι η μόνη λύση. Μέχρι εδώ καλά. Τι γίνεται όμως όταν το παιδί σας δε θέλει ν’ αποχωριστεί το πατέρα του;

Πως προετοιμάζετε το έδαφος ώστε να προσαρμοστεί ομαλά στις καινούργιες συνθήκες της ζωής του; Οι ειδικοί συμφωνούν ότι για τα προβλήματα του παιδιού δεν ευθύνεται το διαζύγιο, αλλά ο τρόπος που εμείς οι κοινοί θνητοί το χειριζόμαστε. Η υπερένταση ο θυμός και οι χαρακτηρισμοί πρέπει συνεπώς να εκλείψουν για χάρη του παιδιού. Όπως εξάλλου λέει και η ψυχολόγος Γεωργία Μαμάση «Μετά το διαζύγιο, πρέπει να λειτουργήσετε σα καθρέφτης όπου μέσα από σας, το παιδί θ’ αναδιοργανώσει τη ζωή του, χωρίς μοιρολατρία και με αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον»

Το παιδί νιώθει ότι είναι ένα κομμάτι και των δύο γονέων. Κατηγορώντας  και απορρίπτοντας τον έναν, αισθάνεται σα ν’ απορρίπτουν ένα κομμάτι του εαυτού του. Τονίστε λοιπόν τα θετικά στοιχεία του άλλου γονέα. Δε μπορεί όλα και κάποια θα έχει!

Αυτό βέβαια, δε σημαίνει ότι πρέπει να υποκρίνεστε συναισθήματα τα οποία δε νιώθετε. Το θέατρο και ειδικά το κακό, τα παιδιά το αντιλαμβάνονται και μάλιστα είναι οι πιο αυστηροί θεατές. Που σημαίνει ότι θα σας κατηγορήσει για τα’ αντιφατικά συναισθήματα που του στέλνετε, θα παλιμπαιδίσει για να σας τραβήξει τη προσοχή και γενικά θα σας κάνει το βίο αβίωτο προς τάξη και συμμόρφωση. Το μόνο που χρειάζεται είναι να δείξετε σεβασμό στο πρώην σύντροφο της ζωής σας. Να του δώσετε το χώρο που του ανήκει στη ζωή του παιδιού σας.  Σύμφωνα άλλωστε με τη κυρία Μαμάση, καλό θα είναι να ξεκαθαρίσετε στο παιδί σας, «..ότι αυτό που διακόπηκε είναι η συζυγική σας σχέση κι όχι η σχέση σας μαζί του. Το ότι παύετε να είστε σύζυγοι δε σημαίνει έπ’ ουδενί ότι παύσατε να είστε μαμάς και μπαμπάς του. Εξακολουθείτε να χαίρεστε και οι δυο που είστε γονείς του και σκοπεύετε να διατηρήσετε μέχρι τέλους το ρόλο αυτό». Επίσης συμβουλεύουν οι ειδικοί προσέξτε κατά τη περίοδο του διαζυγίου τις μεγάλες και καινοτόμες αλλάγές στη ζωή σας. Αν αποφασίσατε να τις κάνετε όλες μαζί πάνω σε μια έξαρση ηρωισμού κόψτε λίγο φόρα. Η ταυτόχρονη αλλαγή σπιτιού ή σχολείου θα δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο το παιδί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Αφήστε το υπόλοιπο «κάδρο» όπως έχει. Και μη μεταβάλετε ξαφνικά το παιδί σας σε τοπίο. Βάλτε το πρωταγωνιστή στη μέση του «πίνακα.» Το μικρό σας αγγελούδι επιμένει πεισματικά να έχει πάντα το κυρίαρχο ρόλο στη ζωή σας. Θα του το στερήσετε; Όχι. Άλλωστε αυτό που έχει και το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο γονεικό σας ρόλο, είναι η υπέρβαση του εαυτού σας.