Οι φιλίες των εφήβων. Τι κρύβουν;

 

Ο γιος μου με ανησυχεί. Μικρότερος είχε πολύ καλή σχέση με μένα και τον πατέρα του. Τώρα που βρίσκεται στην εφηβεία, είναι συνεχώς απορριπτικός και προτιμάει τη παρέα των φίλων του παρά τη δική μας. Είναι σωστό αυτό; Μήπως πρέπει να ανησυχούμε για τις παρέες του;

Ιλεάνα Κ. Μητέρα δύο παιδιών.

Στη πλειοψηφία τους οι νέοι, παρ’ όλη την επαναστατικότητα τους απέναντι σε οτιδήποτε τους συμβουλεύουν οι μεγάλοι, τελικά ακολουθούν και εμπιστεύονται τις ηθικές αξίες των γονέων τους, τις συμβουλές επαγγελματικής κατεύθυνσης που τους παρέχονται από το σπίτι, το στρατηγικό σχεδιασμό της μελλοντικής τους ζωής κ.α. Με τη παρέα τους όμως, δημιουργούν ένα κοινό τόπο. Ένα «λημέρι» όπου εκεί μέσα διαχέονται ιδέες, κινούνται και εκφράζονται συναισθήματα, εκτονώνονται διασκεδάζοντας με κοινό τρόπο, ακούνε την ίδια μουσική ή διαβάζουν κοινά βιβλία, έχουν κοινές εξόδους και φυσικά εκφράζουν τα ίδια γούστα στην εμφάνιση. Η ανάγκη του νέου να ανήκει σε μια ομάδα, είναι πολύ έντονη ειδικά κατά τη διάρκεια της πρώτης και μεσαίας περιόδου της εφηβείας, όπου εκεί ακόμη τίποτα δεν είναι σίγουρο και ο νέος αναζητεί τη ταυτότητα του για πρώτη φορά, πέρα από το αυστηρό οικογενειακό πλαίσιο. Με το πέρασμα της αρχικής φάσης της εφηβείας, η τάση του αυτή αρχίζει να εξασθενεί καθώς και η δυναμική της.  Εκτός βέβαια αν είναι μπλεγμένος σε παραβατικά ομαδικά σχήματα όπου εκεί οι δεσμοί προκύπτουν πολύ ισχυρότεροι.

ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΓΟΝΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.

Συνήθως φοβόμαστε το άγνωστο. Αυτό δηλαδή που δε μπορούμε να ελέγξουμε. Όταν το παιδί μας προτιμά τις παρέες του από εμάς, φυσικό είναι να θορυβηθούμε εάν οι παρέες του μας είναι άγνωστες. Στη πραγματικότητα φοβόμαστε την επίδραση που μπορεί αυτές να έχουν πάνω του. Αν θέλετε λοιπόν τα «τσεκάρετε» το μέγεθος ή τη ποιότητα αυτής της επίδρασης, καλέστε τους φίλους του παιδιού σας στο σπίτι. Προσοχή όμως. Προσπαθήστε να τους γνωρίσετε ήσυχα και διακριτικά. Ανοίξτε «τυχαίες» κουβεντούλες μαζί τους μόλις σας δοθεί η ευκαιρία χωρίς όμως να την εκβιάζετε. Ρωτήστε ας πούμε κάτι στο τηλέφωνο τη «κολλητή» της κόρης σας. Αναφερθείτε π.χ. στην αγωνία της για το πτυχίο της των αγγλικών, αν είναι καλά ή συγχαρείτε την για μια επιτυχία της. Οι έφηβοι στη πλειοψηφία τους δε δείχνουν δυσαρέσκεια για το ενδιαφέρον των γονιών τους που σχετίζεται με τους φίλους τους. Δε τους αρέσει όμως με τίποτα αυτό το ενδιαφέρον να εκδηλώνεται μπροστά στη παρέα τους. Γι’ αυτό, το ενδιαφέρον σας, θα πρέπει να εκδηλώνεται με μαεστρία και ύψιστη διακριτικότητα. Μη παρασύρεστε λοιπόν και κάνετε σα δεκαεξάχρονη τινέιτζερ. Αν θέλετε να μιλήσετε έστω λίγο με τους φίλους των παιδιών σας, καλύτερα να περιμένετε να ανοίξει η πόρτα του κλειστού δωματίου και να πείτε καμιά κουβεντούλα κατά την έξοδο της παρέας και σε καμία περίπτωση μην ανοίξετε τη πόρτα του δωματίου χώνοντας το κεφάλι σας στο άνοιγμα της πόρτας, ρωτώντας ξαφνικά: Τι χαμπάρια παιδιά; Πως πάνε τα κέφια; Γιατί τότε θα έχετε και ακροατήριο στις εφηβικές «υστερίες» της κόρης σας!

 Έχετε πάντως υπ’ όψιν σας ότι διαφέρει κατά πολύ ένας έφηβος να λέει απλώς τα μυστικά του στους φίλους του από το να κρατά τους φίλους του κρυφούς. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, καλό θα είναι να σας ενεργοποιήσει και να σας βάλει σε υποψίες. Αν λοιπόν ο νέος ή η νέα,  δε μιλούν ποτέ για τις παρέες τους, αν ο γονιός συνοδεύει το παιδί στο σημείο συνάντησης με τους φίλους του αλλά εκείνο απαιτεί να το αφήσει κάπου μακριά ή απαιτεί να πάει μόνο του, τότε κάτι τρέχει. Σ’ αυτή τη περίπτωση μάλλον συντρέχουν σοβαροί λόγοι που οι γονείς δε θα ενέκριναν τη συντροφιά του παιδιού τους. Πρέπει λοιπόν άμεσα να διαπιστώσουν τι τρέχει.