ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΙ!

Όταν είπα στη μάνα μου ότι δε θα φορέσω νυφικό για τον επικείμενο γάμο μου τραβούσε τα μαλλιά της που είχαν γίνει και δια χειρός Μίλτωνα. Είχε έρθει στα μέρη μας ο στυλίστας της τρίχας με την ευκαιρία μιας περιοδείας ενός μπουλουκιού μοντέλων το οποίο περιφέρονταν από τη Μύκονο στα Πυργαδίκια και από τα Πυργαδίκια στη Θάσο. Τα μοντέλα που λέτε αφισοκολλημένα στις κουφάλες των δέντρων της επαρχίας, έκαναν μεγάλο σουξέ. Μες στη τρελή χαρά ο Μίλτωνας περιέγραφε το σουξέ του στην αγροτιά καθ’ ότι μπορεί τα

τι σέρτ του να τα’ αγόραζε μόνο από το Μιλάνο αλλά που και που του άρεσε ο άντρας να μυρίζει και την απαραίτητη προβατίλα. Αλλά τι σας τα λέω εσάς αυτά; Αυτό είναι άλλο θέμα.

Επί τρία μερόνυχτα που λέτε ήταν ξαπλωμένη η μητέρα μου με πονοκέφαλο και το ακριβό της μυξομάντιλο στο χέρι. Κανένα spa δε μπόρεσε να της απαλύνει το πόνο. Δεν άργησα ν’ αποχαιρετήσω το όνειρό μου για προοδευτικό γάμο, μπροστά στην απειλή ενός τριπλού μπαιμπάς την αναγκαιότητα του οποίου διέγνωσε ο αδερφός της μητρός μου , λατρεμένος καρδιοχειρούργος Θεσσαλονίκης και όλου του νομού Μακεδονίας. Άφησα όμως ρητή εντολή ν’ αποκλειστούν απ’ τη τελετή οι μπομπονιέρες. Έθιμο μικροαστικό και φαιδρό που μ’ έβρισκε κατηγορηματικά αντίθετη. Την Τετάρτη απέκλεισα τις μπομπονιέρες και τη Πέμπτη τις βρήκα στο σαλόνι μπροστά απ’ το τζάκι.

-Τι είναι αυτά; ρωτώ τη μάνα μου χωρίς να τη βλέπω από τη θολούρα των νεύρων μου.

-Μπομπονιέρες μου λέει.

-Πρώτον δε τις θέλω και δεύτερον είναι σα δαντελένιες μολότοφ. Μόνο το φυτίλι τους λείπει λέω κρατώντας μια με αηδία στο χέρι.

-Είναι η τελευταία λέξη της μόδας κι εξάλλου είναι ασορτί με το νυφικό σου.

-Ποιο νυφικό;

-Αυτό που θα βάλεις.

-Αγόρασα νυφικό και δε το θυμάμαι;

-Δε πρόκειται ν’ αγοράσεις μου λέει με βεβαιότητα Πύθίας γιατί θα βάλεις αυτό της γιαγιάς σου.

Άρχισα να τσιρίζω.

- Η γιαγιά μου της λέω, ήταν ανέκαθεν 100 κιλά ζωή να χει. Δε κατάλαβες μαμά παντρεύομαι δε παίζω σε περιοδεύοντα θίασο τη Λωξάντρα. Μήπως θα μου δώσεις πεσκέσι και το Ταρνανά;

-Όχι. Όσο γι αυτό φρόντισες εσύ και τον παντρεύεσαι.

Δε μου έφταναν όλα αυτά είχα και τις απόψεις της πεθεράς μου να μου κάνουν τα νεύρα κορδέλες για κοτσιδάκια.

-Να σου πω την αλήθεια μου λέει, εγώ θα προτιμούσα ο γάμος Μας να γίνει στο καθαρό αέρα της επαρχίας. Εκεί που κρατούν τα έθιμα και τις παραδόσεις ακόμα. Το σόι μας ξέρεις κρατάει από τη Κρυοπηγίτσα και μεις εκεί το γλεντάμε το γάμο.

-Ναι; για πες μου της λέω γεμάτη ενδιαφέρον.

-Καταρχάς ξυρίζουν το γαμπρό στη πλατεία και του πετάνε νομίσματα. Μετά του βάζουν τη κυλόττα της νύφης πάνω στο κεφάλι….

-Γιατί; ρώτησα έντρομη.

-Για να μην τον βάλει η νύφη μες στο βρακί της μετά το γάμο μου απαντά με ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα.

-Η κυλόττα της μάνας δε παίζει πουθενά; ρώτησα χωρίς να πάρω απάντηση.

-Ύστερα συνέχισε, το ζευγάρι γυρνάει όλο το χωριό με νταούλια και ζουρνάδες και στο τέλος σπάνε μια πίτα πάνω από τα κεφάλια του ζευγαριού.

Άθελά μου, μας φαντάστηκα με το Θανάση να τρέχουμε  καταμεσής στις ρούγες με τους ζουρνάδες, εμένα να φορώ το έξτρα λάρτς νυφικό τις γιαγιάς, και στο κατόπι τους συγγενείς να μας πλακώνουν με τις πίτες και με έπιασε κρύος ιδρώτας. Επιθυμούσα διακαώς ν’ αποδράσω. Τέλος πάντων σκέφτηκα συμβιβάστηκα με όλα αλλά δεξίωση γάμου δε πρόκειται να επιτρέψω. Σ’ αυτό είμαι κάθετη. Όταν το ανακοίνωσα στη μητέρα μου έπεσε οριζόντια στο καναπέ. Άρχισε να φωνάζει ότι θα τη πεθάνω και κατέφυγε  στο υδρομασάζ για να συνέλθει παρέα με το φέγκ σουί της μπανιέρας. Λίγο αργότερα αποφάσισα να πω το ναι με τη συμβολή του θείου Αρίσταρχου. Μόλις όμως υποχώρησα άρχισε ακόμη μια μάχη. Η μητέρα μου ονειρευόταν τη δεξίωση των χιλίων ατόμων στο ποιο σικ και πανάκριβο ξενοδοχείο της πόλης. Ο πατέρας μου στη χασαποταβέρνα του Μίλτου που έχει τις παντσέτες σε τιμή προσφοράς. Ο καρδιοχειρούργος επενέβη και πάλι και η υπόθεση έκλεισε υπέρ του ξενοδοχείου.  

Επιτέλους ο γάμος έγινε, η δεξίωση ακολούθησε και οι καλεσμένοι πλακώσανε τους αστακούς. Εγώ χόρευα με το Θανάση βαλς υπό τη καθοδήγηση της μητρός μου που μου έκανε συνεχώς νόημα να γέρνω ελαφρός το κεφάλι για να βγαίνω φωτογραφίες αλά στιλ Μέρυλιν. Χόρεψα και ζεμπεκιά μέχρι που μου προσγειώθηκε ένα πιάτο απ΄το μερακλή ξάδερφο στο κεφάλι και μου καρφιτσώθηκε το ποδαράκι του ταλαίπωρου αστακού στη ψεύτικη βλεφαρίδα.  Σκουπίστηκα με το μανίκι μου προς μεγάλη απογοήτευση της γιαγιάς μου που από το σοκ ανέβηκε υποβασταζόμενη στη νυφική σουίτα. Η γιαγιά έπραξε άριστα γιατί ακολούθησε χορός μέχρι τελικής πτώσεως και το μακρύ μου πέπλο είχε γεμίσει αποτυπώματα από πατούσες νούμερο σαρανταπέντε καθώς και κάτι υπέροχες τρύπες από τα πούρα του θείου Αρίσταρχου που κάθε τόσο μου τα χωνε στη μούρη για να με φιλήσει συγκινημένος.

Για το γαμήλιο ταξίδι δεν είπε κανείς λέξη και έτσι διαλέξαμε ως ιδανικό τόπο για ρομαντικό ρηλάξ τα νησιά Μπόρα-Μπόρα με εικοσαήμερες διακοπές σε πλαστικές σεζ λόγκ . Όμως το εμβόλιο που προηγήθηκε του ταξιδιού δε φτούρησε και πάθαμε αλλεργικό σοκ αμφότεροι κι αντί να τρέχουμε με τα μαγιό μας στις παραλίες, τη βγάλαμε στη τουαλέτα να μετράμε τις πεταλουδίτσες στα πλακάκια. Όταν επιστρέψαμε στην Ελλαδίτσα η πρώτη μου στάση έγινε φυσικά στο καινούργιο μας σπίτι. Δε χρειάζεται βέβαια να πω ότι τα μαγικά χεράκια της μαμάς έδρασαν και πάλι καθ’ ότι φρόντισε να τοποθετήσει τη νυφική μας φωτογραφία πάνω από το συζυγικό μας κρεβάτι. Την κατέβασα  χωρίς δεύτερη σκέψη διότι δεν άντεχα να βλέπω το είδωλο μου ντυμένο νύφη. Ήμασταν σα ριάλιτη διαφήμιση της Μπάγιερ. Εγώ σαν ασπιρίνη με κεφάλι, και το πνευμονικό οίδημα δίπλα μου -μέσα στο σκούρο σακάκι επιλογή κι αυτό της γλυκύτατης μαμάς μου-ήταν ο ταλαίπωρος Θανάσης  έτσι όπως κατήντησε από τα αλλεπάλληλα φλας. Στη θέση της φωτογραφίας έβαλα δυο αγγελάκια με φτερά. Φυσικά όταν η μητέρα μου ειδοποίησε πως θα μας επισκεφθεί, φρόντισα και πήρα πρώτη εγώ στο τηλέφωνο το θείο το καρδιοχειρούργο. Βλέπετε αν η μαμά επιθυμούσε να δει τα αγγελάκια ανάποδα, εγώ αυτή τη φορά δε θα επιχειρούσα να την εμποδίσω. Αντιθέτως θα φώναζα και τις προβλεπόμενες ενισχύσεις.