H δική μου αληθινή ιστορία: Η σχέση μου με το τσιγάρο!

Πολλές φορές με έχει προβληματίσει η σχέση μου με αυτόν το μικρό άσπρο ρυπογόνο διάδρομο που πάνω του πατινάρει το βλέμμα μου όταν είμαι σε οίστρο σε κατάθλιψη σε χαρά σε νύστα σε ενέργεια. Μιλώ για το τσιγάρο. Αυτό το άτιμο ουδέτερο χημικό στοιχείο που καθορίζει κάθε μου κίνηση. Οι περισσότερες φωτογραφίες μου σε όλα αυτά τα χρόνια του βίου μου, είναι με ένα τσιγάρο στο χέρι. Μου θυμίζω πάρα πολύ τη Μερκούρη. Και η Μερκούρη είναι γνωστό τι έπαθε.. Τουλάχιστον να είχα αποκτήσει με τα χρόνια και την γνωστή μπάσα τραβεστί φωνή της που μου φαίνεται πολύ γοητευτική, θα έλεγα… έχουμε μια κάποια ομοιότητα, αλλά ούτε αυτό.

Το κάπνισμα στα χέρια μου μου φαίνεται και σαν ρόλος. Όταν δεν μου αρκεί η ζωή μου, το εγώ μου, η αφώτιστη προσωπικότητα μου, τότε η ενεργειακή όλο τέμπο κίνηση του ανάματος ενός τσιγάρου και η κλίση του λαιμού προς τα πάνω για να φυσήξω τον καπνό, μου δίνει ένα τόνο θεατρικότητας. Με κάνει κάτι. Που; Σε ποιους; Στα μάτια μου. Είμαι κάτι, γιατί κάνω κάτι. Σαν υπερκινητική προσωπικότητα, έχω την λογική πως όταν κάνω κάτι, αξίζω. Υπάρχω. Όταν είμαι σε ανεργία όμως, φυτοζωώ. Είμαι ένα όν χωρίς ενέργεια, παθητικό, αδιάφορο. Επίσης, το τσιγάρο προσδίδει μια δραματικότητα ή μια αστεία πλευρά μου αν θέλω να τονίσω τα άχαρα στοιχεία μου. Γιατί και αυτά έρχονται στιγμές που θέλω να τα τονίσω. Θέλω να με σπάσω, να με διαλύσω, να με δημιουργήσω. Το τσιγάρο είναι ένας γρήγορος τρόπος για να με φτιάξω, χωρίς να κάνω ουσιαστικά τίποτα. Με λίγα λόγια κάνω, για να μην κάνω. Αντί να σκουπίσω, θα κάνω ένα τσιγάρο να ξαποστάσω, αντί να ζητήσω αύξηση, θα σωριαστώ  με το ταγιέρ μου και θα καπνίσω. Αντί να τον διώξω από την ζωή μου, θα ανάψω ένα τσιγάρο και θα διαλογιστώ πάνω στην καύτρα του. Όμως ο διαλογισμός δεν κρατάει και πολύ για να με φωτίσει. Αφού κρατάει όσο ένα τσιγάρο. Οπότε έχω την υπέροχη δικαιολογία του προσωπικού μου μυθιστορηματικού αδιεξόδου.

Ύστερα έπεται το άλλο ανομολόγητο. Το τσιγάρο έχει μια άμεση επαφή με την λειρουργεία του στόματος. Είναι το θήλασμα στο μητρικό στήθος. Το μωρό πολύ συχνά κλαίει όχι γιατί πεινάει, αλλά για να κουρνιάσει στη μητρική θηλή και να αποσπάσει την προσοχή της μάνας από τους επισκέπτες. Δεν είναι λίγα τα μωρά που απασχολούν το στήθος της μάνας, απλώνοντας το μικρό χεράκι τους πάνω στην καμπύλη του στήθους χωρίς να τραβούν ίχνος γάλακτος. Θέλουν τη μητέρα απλώς εκεί να απασχολείται μαζί τους, για να ξεχνούν το αρχέγονο άγχος του θανάτου. Το τσιγάρο εκτελεί χρέη βυζιού. Είναι το μεγάλο γαλακτερό στήθος, προορισμένο να μας καταστρέψει αντί να καταστραφεί από την πτώση του, όπως συμβαίνει με το αληθινό στήθος. Η πείνα όμως, η συναισθηματική πείνα που θέλει συνέχεια να καταναλώνει για να παρηγορηθεί, είναι ακόρεστη και ο καπνιστής γίνεται ολοένα και πιο μανιώδης. Μετά είναι και το στάτους. Η εξουσία είναι συνυφασμένη ακόμη με το τσιγάρο. Ακόμη και η επιογή να αυτοκαταστρέφεσαι είναι μια επιλογή εξουσίας. Κυριαρχίας επάνω στους άλλους που είναι πιο συνεπείς και σταθεροί σε κανόνες.

Αθλητισμός και τσιγάρο γίνεται;

Αν δεν είσαι fit θέση και φύση παρά μόνο θέση, τότε μπορεί και να μην βρεις την δύναμη να το κόψεις. Εγώ ας πούμε που αρχίζω και χαίρομαι την γυμναστική και το περπάτημα απολαμβάνω μετά από τρέξιμο ακόμη και 20 χιλ, με επολύ μεγαλύτερη ένταση ένα τσιγάρο. Λάθος θα μου πείτε. Μα αν δεν ήταν λάθος δεν θα έγραφα τόσες αράδες. Και τώρα το μέγα ερώτημα. Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Μα έχω την ελπίδα ότι ίσως κάποιον βοηθήσουν. Κάποιον δυνατότερο και εξυπνότερο από έμένα. Κάποιον με μεγαλύτερη θέληση.

Γιατί αυτός ο αυτοκαταστροφισμός;

Μερικά άτομα έχουν ανάγκη την αυτοκαταστροφή. Έχουν μάθει να γίνονται το θέμα συζήτησης στην οικογένεια, στους φίλους, στην μαμά, τον μπαμπά Τα φώτα και οι προβολείς στον καπνιστή! Έχω μια υποψία ότι σε αυτό το σημείο μπορεί να έχω απόλυτο δίκιο. Αλλά δίνω μεγάλο περιθώριο να έχω άδικο. Μπορεί απλώς ένα άτομο να λειτουργεί κάποιες φορές αυτοκαταστροφικά γιατί απλώς έτσι γουστάρει! Μπορεί η αυτοκαταστροφή να είναι το πάθος του. Και να ερωτεύεται τον εαυτό του! Είναι μεγάλο πράγμα η καψούρα με την πάρτη σου! Όπως λέει και ο Γούντι Άλλεν , «τουλάχιστον όταν αυνανίζομαι κάνω έρωτα με κάποιον που αγαπώ.»

 

Όσο το σκέφτομαι, τα θετικά που έχει το τσιγάρο, είναι ο μύθος του. Χέμινγουει, Χόρν, Γκάρμπο, μοιραίες γυναίκες της καταραμένης μαυρόασπρης οθόνης, σπουδαίοι λογοτέχνες, Σίγκμουντ Φρόιντ, Μελίνα Μερκούρη, κάποια πολυταξιδεμένη θεία, κάποιος μεγάλος ξάδερφος, η μαμά μας, ο μπαμπάς μας, οι δημοφιλείς συμμαθητές στο προαύλιο του σχολείου.

 Τι να κάνω μαμά; Δεν θέλω να κόψω το τσιγάρο. Δεν θέλω να είμαι φύτουλας.

Μαμά: Είναι απλό παιδί μου. Όποιος επιλέγει να μην είναι ο φύτουλας, περνάει στην άλλη μεριά. Γίνεται φυτό και περνάει στην ιστορία ως επιτύμβια στήλη.

Δίκιο έχει η μαμά. Χρειάστηκαν 25 χρόνια συστηματικού καθημερινού καπνίσματος για να το παραδεχτώ.