7:50 π.μ.
Ζωή
Μπορούν οι μηχανές να σκέφτονται; Κι αν σκέφτονται κι... αισθάνονται, μπορούμε να τις πετάμε στα σκουπίδια, όταν χαλούν; Πού σταματούν τα όρια της επιστήμης και σε ποιο σημείο υπεισέρχεται ο παράγοντας της ηθικής;
Απαντήσεις σ΄αυτά κι άλλα ερωτήματα, που σχετίζονται με τη φιλοσοφία και θεωρία της τεχνητής νοημοσύνης, επιχείρησαν να δώσουν επιστήμονες από διάφορες χώρες, που συναντήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες στη Θεσσαλονίκη, στο πλαίσιο σχετικού συνεδρίου.
Ο όρος τεχνητή νοημοσύνη (artificial intelligence) αναφέρεται στον κλάδο της επιστήμης υπολογιστών, ο οποίος ασχολείται με τη σχεδίαση και την υλοποίηση υπολογιστικών συστημάτων, που μιμούνται στοιχεία της ανθρώπινης συμπεριφοράς, τα οποία υπονοούν έστω και στοιχειώδη ευφυΐα- π.χ. μάθηση, προσαρμοστικότητα, εξαγωγή συμπερασμάτων, κατανόηση από τα συμφραζόμενα, επίλυση προβλημάτων κ.λπ.
"Γενικός στόχος της επιστήμης είναι να φτιάχνει συστήματα που έχουν τη νοημοσύνη ενός ανθρώπου. Είμαστε αρκετά μακριά από αυτό τον στόχο. Οι απόψεις για το πόσο μακριά είμαστε ποικίλλουν. Υπάρχουν και ορισμένοι που πιστεύουν πως υπάρχουν αρκετοί λόγοι, για τους οποίους δεν μπορεί να γίνει αυτό. Στον δρόμο γι' αυτόν τον στόχο έχουμε βρει συστήματα που κάνουν πολλά πράγματα- όπως π.χ. το σκάκι, που ο υπολογιστής παίζει καλύτερα από εμάς. Δεν υπάρχει, ωστόσο, υπολογιστής που να παίζει ποδόσφαιρο, παρά μόνο σ' ένα πολύ περιορισμένο περιβάλλον και υπό ειδικές συνθήκες. Μάλιστα, ως προς αυτό το τελευταίο, στόχος του 2050 είναι να υπάρξει μια ομάδα ρομπότ που θα είναι καλύτερη από την καλύτερη ομάδα ανθρώπων", ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο διοργανωτής του συνεδρίου, καθηγητής φιλοσοφίας Βίνσεντ Μίλερ, που ασχολείται ιδιαίτερα με τον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης.
Το συνέδριο"Philosophy and Theory of Artificial Intellingence"διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη το American College of Thessaloniki (ACT).
Πηγή:ΑΠΕ-ΜΠΕ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου