ΠΑΙΔΙ. ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΚΑΚΟΣ ΓΟΝΙΟΣ;

Με τη δωδεκάχρονη κόρη μου έρχομαι συχνά σε κατάσταση υστερίας. Χάνω τον έλεγχο θυμώνω και ξεσπάω. Αισθάνομαι αρκετά ένοχη γι αυτή τη κατάσταση και μετά ταλαιπωρούμε ψυχικά. Είναι νομίζω ένας φαύλος κύκλος που δε μπορώ να φανταστώ με ποιο τρόπο μπορεί να σταματήσει. Υπάρχει λύση;

Μαριάνα μητέρα τριών παιδιών.

Η κοινωνία μας δεν επιτρέπει τους λάθος ανθρώπους. Όλοι λοιπόν φοράμε το κουστούμι της τελειότητας και προχωράμε στη ζωή με τη δήθεν πεποίθηση ότι είμαστε αλάνθαστοι. Και ω του θαύματος έρχεται ένα παιδί, το δικό μας παιδί, να μας θυμίσει πόσο ατελής και εύθραυστοι είμαστε. Το παιδί μάλιστα διογκώνει τις ατέλειες τις φωτογραφίζει και μας τις σερβίρει αναιδέστατα πολλές φορές εκεί που δε το περιμένουμε..

Μας κριτικάρει χωρίς αιδώ, και μετά μας αφήνει μόνους με τον τσαλαπατημένο εαυτό μας. Σύμφωνα με τους ειδικούς όμως σωστός γονιός, είναι ο λάθος γονιός. Αυτός δηλαδή που παραδέχεται τα αδύναμα σημεία του μπροστά στο παιδί του, αλλά φυσικά αναγνωρίζει και τα θετικά του. Διαφορετικά αν σταθείτε δήθεν άτρωτοι μπροστά στις διαμαρτυρίες ή της κατηγόριες του παιδιού σας, μπορεί ο θυμός σας, να συμπαρασύρει μαζί του κι άλλα συναισθήματα. Φέρνει στην επιφάνεια  το αίσθημα της απαξίωσης προς τον εαυτό μας, τις ενοχές γιατί δε μπορούμε να ολοκληρώσουμε κάτι με επιτυχία ως το τέλος, άγχος για την αναποτελεσματικότητα μας και άλλα αυτοκαταστροφικά  που δεν πρέπει να τα επιτρέπεται να μπαίνουν από το παράθυρο στη ζωή σας. Εξαφανίστε τα τώρα! Πως; Επιτρέψτε απλώς στον εαυτό σας να είναι άνθρωπος. Δώστε του το δικαίωμα να μην μπορεί να ελέγξει τα πάντα. Έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατον. Είναι σαν να θέλετε να  επέμβετε στο καιρό. Σα να θέλετε παραδείγματος χάριν να αλλάξετε μια χειμερινή μέρα και να τη μετατρέψετε σε θερινή βάζοντας απλώς καλοκαιρινά ρούχα. Είναι δυνατόν να επιτύχετε κάτι; Όχι βέβαια.  Είναι αυτονόητο ότι θα υπακούσουμε στους νόμους της φύσης και θα εφοδιαστούμε με τα κατάλληλα όπλα γι’ αυτό..

Στη περίπτωση μας,ο νόμος της φύσης λέει ότι για να καθοδηγήσουμε σωστά τα παιδιά μας, πρέπει να θυμόμαστε ότι ο θυμός είναι ικανός να εξαφανίσει τη κριτική μας ικανότητα. Δίνουμε  στο παιδί μας ένα όπλο να μας χειρίζεται, για να χάσουμε άλλη μια φορά την κυριαρχία μας. Μαθαίνοντας όμως πώς να ελέγχουμε τα αυτοκαταστροφικά μας συναισθήματα, εκπαιδευόμαστε να είμαστε καλύτεροι γονείς, σύζυγοι και πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι. Επιπλέον δεν εξωθούμε τα παιδιά μας σε επαναλαμβανόμενη κακή συμπεριφορά. Γιατί στα παιδιά μας, αρέσει να μας εκνευρίζουν. Θα κάνουν τα πάντα για να είναι το κέντρο της προσοχής μας και να κερδίζουν έδαφος στις σχέσεις μας, αποκτώντας όλο και περισσότερα προνόμια εις βάρος μας. Αυτό έκαναν πάντα τα παιδιά και αυτό θα συνεχίσουν να κάνουν  στο μέλλον όπως το κάναμε και εμείς στους δικούς μας γονείς. Η παιδική και η νεανική ηλικία, είναι η μόνη περίοδος στη ζωή του ανθρώπου όπου ο εγωισμός, δικαιολογείται,  συγχωρείτε και μάλιστα είναι αναμενόμενος.. Όχι τα παιδιά δεν είναι μικροί κακοί άνθρωποι. Είναι φυσιολογικό να αναζητούν συνεχώς τα όρια μας. Μαθαίνουν με αυτό τον τρόπο, τα όρια της δικής τους προσωπικότητας.

ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΝΟΧΕΣ.

Μπορεί να νιώθετε υπαίτιοι και ένοχοι όταν το παιδί σας ξεφωνίζει μπροστά στο κόσμο, να απογοητεύεστε όταν η κόρη σας πέφτει κάτω από τη βάση στα μαθήματα της. Συμπέρασμα; Κάτι κάνατε λάθος στο γονικό σας ρόλο. Ε και; Μπράβο σας που το παραδέχεστε. Λίγοι γονείς λένε οι ειδικοί έχουν τόσο θάρρος! Ξαναρχίστε λοιπόν από την αρχή. Χωρίς ενοχές. Δε μπορούσατε να το προβλέψετε. Δεν είχατε πρόθεση. Ο αγώνας αρχίζει και πάλι. Μη το βάζετε κάτω. Δείτε τον εαυτό σας όπως του αξίζει.. Θυμίστε του τις καλές του πλευρές. Όλα τα καλά που επιτύχατε. Ε δεν είστε δα και τόσο αποτυχημένοι!

Όταν λοιπόν νιώθετε ότι πνίγεστε από το θυμό σας πνίξτε τον πρώτα εσείς! Βρείτε μια τακτική εκτόνωσης. Μη τον μαζεύετε μέσα σας. Θα ξεσπάσετε κάποια στιγμή από άσχετο αίτιο ή με μια αφορμή μικρής σημασίας, με αποτέλεσμα να εξουθενώσετε τον εαυτό σας και να αδικήσετε τα παιδιά σας. Πηγαίνετε λοιπόν και κλειστείτε στο δωμάτιο σας για λίγα λεπτά. Ή μετρήστε μέχρι το πενήντα. Πάτε ένα περίπατο΄. Κάνετε ήρεμες και αισιόδοξες σκέψεις. Δεν υπάρχουν πραγματικά αδιέξοδα .Ο τρόπος που σκεφτόμαστε είναι αδιέξοδος. Αλλάξτε τον. Αν στην αρχή σας φαίνετε δύσκολο, μην απογοητεύεστε. Θα γίνει ευκολότερο στο μέλλον. Θα τα καταφέρετε. Τέλος δείτε τον εαυτό σας σα δικό σας παιδί. Μη του στερείτε τη βόλτα του, τις εκδρομές του, τα χόμπι του και τις αγαπημένες του συνήθειες. Δώστε προτεραιότητα σε σας έτσι ώστε τα νεύρα σας να είναι ήρεμα ως ολοκληρωμένος άνθρωπος και ικανοποιημένος γονέας. Προσπαθήστε λοιπόν γιατί το αξίζετε. Καλή σας επιτυχία!