Γκντούπα τις Γκντούπα τις οι κώλοι στο STAR! Όρμα βρε λιγούρικο ζαγάρ!

Αυτό με τους κώλους και τα αφιερώματα στα νησιά που κάνει το σταρ, πολύ μ’ αρέσει. Παιδί μου ο κώλος δίνει αμέσως έναν αέρα κοσμοπολίτικο. Και μου αρέσει και το μοντάζ. Εν αρχή ζουμάρουν πάνω στο ωραίο χαμόγελο μιας πιτσιρίκας και μετά πετάγεται ένας κώλος μπροστά στα μούτρα σου, τάχα τις ότι είναι δικός της. Πάντως εγώ αν ήμουν η γυναίκα με το χαμόγελο, θα τους έκανα μήνυση. Από πού κι ως που με συνδέεις με τα τουρλωτά ημισφαίρια της κυρίας; Υπάρχει βέβαια και η άλλη άποψη. Όσο σέξι και να είναι ένας κώλος που κουνιέται γκτούπα τις γκτούπα τις πάνω στο μπαρ, δεν παύει να είναι και ο αποβολέας των εσωτερικών μας ρύπων. Όταν ειδικά τρώω την μακαρονάδα μου, η σάλτσα μου, μου φαίνεται λίγο περίεργη. Η θέα του κώλου μειώνει την γευστική αξία του τυριού. Αποποιούμαι τον κώλο όταν τρώω. Δεν τον θέλω. Πιο κοντά έρχομαι με την ιδέα της κωλονοσκόπησης παρά της σεξουαλικότητας. Γενικά ο κώλος στις μέρες μας έχει αλλοιώσει την αισθητική μας. Όταν ψωνίζουμε ρούχα, κοιτάμε όχι το πόσο όμορφες θα είμαστε μα αυτά, αλλά πόσο ωραίο κώλο μας κάνει. Όμως τι ψυχολογικό αδιέξοδο τι υπαρξιακό μαρτύριο! Κανένα ρούχο δεν μπορεί να φτάσει τους κουνιστούς κώλους της τηλεοπτικής μπάρας. Παιδί μου αυτοί οι κώλοι μοιάζουν σαν να έχουν την δική τους ζωή. Σαν να υπάρχουν χωρίς σώματα. Δεν θα μου φανεί καθόλου περίεργο να τους δω να κυκλοφορούν μόνοι τους μια μέρα στο δρόμο. Να περιμένουν στη στάση του λεωφορείου, να ψωνίζουν στο σούπερ μάρκετ και να κατεβαίνουν στο σύνταγμα ή στον Λευκό Πύργο για διαμαρτυρία. Έχεις την αίσθηση ότι περιφέρονται απλώς ούτε τα πόδια που στηρίζονται δεν βλέπεις. Είναι σαν φάτσες που σε ειρωνεύονται. Και να τους δω να μου μιλήσουν δε θα μου φανεί καθόλου παράξενο. Αντίθετο αν μου μιλήσει η γυναίκα που φέρει τον κώλο, θα μου φανεί παράξενο. Θα αναρωτηθώ: Μιλάει κι όλας.; Είναι δηλαδή και άλλα περισσότερα από ένας κώλος που χτυπιέται; Καμιά φορά φαντάζομαι κανέναν ξεδοντιάρη παππού σε κάποιο απομακρυσμένο βουνό με μοναδική παρέα  μια τηλεόραση μέσα στην υγρή πάχνη του γέρικου καταλύματος του, ενώ απ έξω βόσκει όλο το θηλυκό φαν κλαμπ του. Οι κατσίκες του. Καθώς ακούγονται φωνές γυναικείας διαμαρτυρίας λοιπόν, τουτέστιν, μπέεεεεε, εκείνος θα ασχολείται με την εφηβική του ανόρθωση. Γιατί έτσι είναι. Η απλόχερη τηλεθέαση του κώλου σε κάνει και ξανανιώνεις. Επίσης λυπάμαι τους ασθενείς των νοσοκομείων και τις νοσοκόμες τους. Αν συνδέσεις τον καθετήρα, με τον κώλο του στάρ και τον κώλο της έρημης νοσοκόμας που μετράει τα ούρα σου, ένα ξώφαλτσο χουφτωματάκι θα το αρπάξεις. Δεν είναι αυτό η κακοποίηση του κώλου; Και ένα τελευταίο που έχω να καταγγείλω για τους κώλους του STAR. Θέλω να δω την Μύκονο και δεν μπορώ! Τόσα χρόνια βλέπω μόνο τους τουριστικούς κώλους της Μυκόνου. Τώρα τελευταία πάνε και στα Χανιά. Ε ακόμη δεν τα είδαμε! Πολύ λιγούρικη κατάσταση. Ανάμεσα σε κώλους λοιπόν όλοι, δηλώνουν ενθουσιασμένοι για το πόσο  διασκεδάζουν! Πολύ χαίρομαι. Όχι γι αυτούς αλλά για τους κώλους!