Οι επιστήμονες ανακάλυψαν τους 5 απαραίτητους κανόνες της ευτυχίας!

Όταν είμαστε παιδιά δεν ξέρουμε τι είναι ευτυχία και τι δυστυχία. Ξέρουμε το ΤΩΡΑ. Τώρα παίζω, τώρα κάνω κούνια, τώρα τρώω. Είμαι χωμένος μέσα στην ώρα που πράττω και αυτό με γεμίζει. Το τώρα επίσης μου ανοίγει πόρτες. Ευτυχία στο τώρα, είναι το νόστιμο φαγητό, το παιχνίδι με τον φίλο ή την φίλη και το τρυφερό βλέμμα της μαμάς. Φυσικά θα μου πεις ότι υπάρχει και η θυμωμένη σφαλιάρα της μαμάς.Και πάλι όμως, έρχεται  το μαγικό και φιλεύσπλαχνο τώρα για να την σβήσει Τώρα που η μαμά με αγαπάει μου είναι αρκετό! Όταν είσαι παιδί είσαι βλάκας. Γιατί αμέσως μόλις σε ξανακοιτάξει η μανούλα με το ερωτευμένο της χαμόγελο, μπαίνεις με τα μούτρα, σε ένα καινούργιο τώρα. Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι τα παιδιά ξεχνούν και συγχωρούν πιο εύκολα από τους μεγάλους γι αυτό και είναι πιο εύκολο να διορθώσουμε τα λάθη μας απέναντι τους και να τους ζητήσουμε συγχώρεση, αν το νιώσουμε ως ανάγκη για κάποιο λάθος που κάναμε. Πως μπορούμε όμως να γίνουμε ευτυχισμένοι σαν παιδιά αλλά και ισορροπημένοι ως ενήλικες; Οι ειδικοί λένε:

Πέταξε από πάνω σου το life style.

Πως μετατραπήκαμε αλήθεια σε target group; Έγινε ύπουλα σιγά σιγά και πανέξυπνα. Θυμάμαι προσωπικά την πρώτη φορά που άκουσα από την τηλεόραση ότι ηλικιακά ανήκω στο δυναμικό κοινό. Γοητεύτηκα! Αν ήταν να με λένε κοινό, ήταν ωραίο να με λένε δυναμικό που ποτέ μου έτσι κι αλλιώς δεν κατάφερα να είμαι. Βέβαια αν ήμουν κότα θα ήμουν πάρα πολύ δυναμική. Αλλά ως Ζωή δεν αποτελώ και κανένα μεγαλοστέλεχος της υπερδραστήριας κοινωνίας. Δεν ελίχθηκα, δεν έγλυψα, πήγαινα πάντα με το σπαθί στο χέρι. Όταν αναφερόμουν στην αφεντιά μου επικαλούμουν το ουδείς αναντικατάστατος ενώ σε ότι αφορούσε τους άλλους αναγνώριζα αμέσως την ακλόνητη αξία τους. Ένας ενσυνείδητος επαγγελματίας βλάκας δηλαδή που μέσα στην νιρβάνα της ανοησίας του, υπνωτιζόταν στον τακτοποιημένο κόσμο της υπνωτιστικής ευτυχίας του. Έτσι άφηναν να εννοηθεί οι άλλοι. Εγώ οφείλω να παραδεχθώ πως πέρασα και περνάω υπέροχα. Κι έρχονται τώρα οι ειδικοί να μου πουν: Μπράβο βλάκα μου: Αποτελείς το υπόδειγμα ευτυχίας γιατί δεν ζηλεύεις το αυτοκίνητο του άλλου, δεν προσπαθείς να συγκριθείς μαζί του αυτοματαιώνοντας την ύπαρξη σου. Την δέχεσαι απλά όπως είναι. (την ύπαρξη σου εννοεί πονηρά μυαλά) Είναι λέει αυτή η συνθήκη ο πρώτος και καλύτερος κανόνας ευτυχίας. Πολύ χαίρομαι τέλος πάντων που αυτή η έρευνα μου δείχνει πόσο ευτυχισμένη είμαι. Αν βέβαια προσπαθήσετε να γίνετε όλοι σαν και μένα, να μιμηθείτε την ιδιότυπη ιδιοφυΐα μου που αγγίζει τα όρια της αστραφτερής ανοησίας, αμέσως θα μετατραπώ σε δυναμικό μέλος της life style κοινωνίας μας, γι αυτό μην το πράξετε. Δεν θέλω να χάσω τόση ευτυχία!

Άλλος κανόνας που με συνιστά ευτυχισμένη: Η αγάπη.

Τα τελευταία χρόνια ανακάλυψα ότι η αγάπη συνιστά ντροπή. Αντιθέτως το προκάλυμμα της αγάπης υιοθετήθηκε αμέσως από τα τηλεοπτικά μέσα. Όλοι έχουμε δει δίμετρες πανέμορφες ξανθές που η μία μισεί την άλλη για την ομορφιά της, να λένε μόλις συναντιούνται:

Ξανθιά 1-Τι κάνεις χρυσή μου; Πολύ σ' αγαπάω.

Ξανθιά 2-Και εγώ σ' αγαπάω. Πόσο όμορφη είσαι σήμερα!

Ξανθιά 1- (ξεκαρδισμένη στα γέλια και τινάζοντας το μπουκλωτό μαλλί) Καλέ κοίτα πια μιλάει!

 Όμως η αλήθεια είναι ότι ο καλός άνθρωπος δεν μετράει στην κοινωνία μας. Δεν αποτελεί μυστήριο βρε αδερφέ πως θα το κάνουμε; Ο καλός ο άνθρωπος του Βέγγου τι μυστήριο μπορεί να έχει; Πόσα επίπεδα κρυφής και μυστήριας προσωπικότητας μπορούν να τον συνθέτουν;. Ο καλός ο άνθρωπος είναι ίσιος. Σαν ένας μονόδρομος που ξέρεις που θα σε βγάλει. Ενώ η κακία, το κατίνιασμα, το ξεμάλλιασμα, οι βυζαντινές δολοπλοκίες στηρίζουν ολόκληρα τηλεοπτικά σενάρια και χτυπάνε και τηλεθεάσεις από το δυναμικό κοινό που επιλέγουν το χαρτί υγείας και το σαλάμι αέρος της οικογένειας.

Άλλος κανόνας: Η ασφάλεια. Όχι η ασφάλεια για αποτυπώματα που έχουμε εμείς. Αυτή  προκαλεί εντελώς το αντίθετο αποτέλεσμα. Ούτε η ασφάλεια ζωής. Λες και ασφαλίζεται η ζωή! Πάντα το εμπόριο έβρισκε τους πιο φιλοσοφημένους τίτλους για να μας κάνει να τρέχουμε για πάρτη του.

Η ψυχολογική ασφάλεια. Πάλι η αγάπη. Ένα χέρι για να κρατηθείς. Ένα χαμόγελο. Η παρηγοριά στην λύπη. Εκείνο το ανεπανάληπτο μητρικό χέρι που έρχεται και ξαναέρχεται σαν πρόκληση στη ζωή μας για να μας παρηγορήσει όταν τα άλλα παιδάκια δεν μας παίζουνε. Όλοι οι δικοί μας άνθρωποι. Ο ανθρώπινος κύκλος της ζωής μας που έχει πάντα τον μαγικό τρόπο όταν τον χρειαζόμαστε, να μας κάνει να αισθανόμαστε το κέντρο του. Κανένα αυτοκρατορικό αυτοκίνητο δεν μας βάζει σε τέτοιο θρόνο! Μόνο οι δικοί μας άνθρωποι. Οι φίλοι που επιλέξαμε. Τα παιδιά που κάναμε. Οι γονείς που μας έφτιαξαν, οι συγγενείς μας, που όταν αναφέρονται στην Μαρία, λένε η Μαρία μας και άλλα γνωστά.

Επόμενος κανόνας. Να κάνεις την δουλειά που αγαπάς.

Αν είσαι οικολόγος και σου αρέσει να μαζεύεις σκουπίδια, είναι δικό σου δικαίωμα. Αν αυτό είναι που δίνει νόημα στην ζωή σου κάντο με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς. Δεν έχεις καιρό να ζήσεις για τους άλλους. Δεν χρωστάμε σε κανέναν τις ώρες μας πάνω στο πλανήτη για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα του. Απολαύστε τον εαυτό σας. Μην έχετε και τύψεις από πάνω επειδή δεν καταφέρατε να γίνετε ο δικηγόρος που ήθελε η μαμά σας. Μην την λυπάστε για τους χυμούς που σας σέρβιρε για να σας κρατήσει ξύπνιους όσο διαβάζατε. Σκουπιδιάρης; Σκουπιδιάρης με όλη την ψυχή σας! Αρκεί να βρίσκετε το νόημα που θέλετε μέσα από αυτό και τότε θα γίνετε πρότυπο και για άλλους.

Αισιοδοξία:

Έχω μια αγχωτική φίλη που όταν για να την συνεφέρω της λέω να σκέφτεται με αισιοδοξία και την επηρεάζω, τότε την πιάνει ανομολόγητο άγχος να γίνει αισιόδοξη. Και ενώ ας πούμε το σπίτι της καίγεται, αυτή ουρλιάζει την λέξη αισιοδοξία. Δεν εννοεί να καταλάβει ότι και οι αισιόδοξοι άνθρωποι στενοχωριούνται! Απλώς στο τέλος ελπίζουν το καλύτερο. Ο αισιόδοξος άνθρωπος θα πάθει σοκ αν μείνει ανάπηρος όμως στο τέλος θα βρει τον τρόπο να ζήσει όσο καλύτερα μπορεί και θα ευγνωμονεί τον Θεό που δεν είναι και κουφός. Εν ολίγοις είναι μαγκιά να ζεις με ότι έχεις και όχι να κλαψουρίζεις σαν την τυφλή πρωταγωνίστρια στην "Κραυγή των Λύκων" που γυρνούσε σβούρες στο σαλόνι και έπεφτε τελικά πάνω στις κουρτίνες επειδή δεν έβλεπε. Αυτή δεν ήταν τυφλή ήταν ο ψυχάκιας αόμματος. Έχει διαφορά η στάση μας απέναντι στο πρόβλημα μας. Άλλοι γίνονται υπόδειγμα και άλλοι ζούνε ανώνυμα. Αυτά για την ευτυχία. Αν τώρα μετά από όλα αυτά αισθάνεστε ότι δεν πληρείτε τους όρους της ευτυχίας, είστε στο σωστό δρόμο. Ανακαλύψατε τι σας εμποδίζει.

Τώρα,- ζώντας μέσα στο τώρα σαν παιδί- και πέρα από το τώρα που έχει την τάση να επαναλαμβάνεται και βουτώντας με όλη την καλή σας διάθεση μέσα στα ολοκαίνουργια τώρα, το επόμενο βήμα σας, ΤΩΡΑ θα είναι η κατάκτηση της δικής σας προσωπικής ευτυχίας. Αν πάλι είστε ήδη συνειδητοποιημένος ευτυχισμένος, ένα έχω να πω η επαγγελματίας μίζερη:

-Μπράβο βρε! Πείτε μου τώρα πως αντέχεται τόση ευτυχία;