Τηλεόραση: Αχ ζιγκουάλα αχ μαντουβάλα, μες στου δοντιού μου την κουφάλα δεν το βλέπεις ρε κεφάλα;

Νταχντουμουρτζέ; Ντάχταλα; Βάι βάι! Τι Μενεξέ μπαξέ είναι αυτή βρε; Θα την ορμήξω ο Τουρκαλάς!

Εδώ που τα λέμε οι Τούρκοι ηθοποιοί μια χαρά είναι. Η ελληνική τηλεόραση όμως που πήγε; Δεν έχω τίποτα με τους Τούρκους αλλά με την Τούρκικη τηλεόραση της Ελλάδας έχω. Τι πανηγύρι είναι αυτό ωρέ; Και το κακό είναι ότι έχουν πολύ μπανάτους γκόμενους. Τι λέω μπανάτους; Θεούς!

 Αλλά όταν τον ακούσεις τον Θεό να μιλάει, την ακούς! Ένα προηγούμενο σήριαλ το έκανα ιδιαίτερο χάζι στα τηλεοπτικά του σποτ. Ο Τουρκαλάς λέει, ήταν ευαίσθητος και έπαιζε και βιολί.  Εγώ τον Τούρκο στο σχολείο τον έμαθα να σφάζει γυναικόπαιδα. Και ο Τουρκαλάς που κρατάει αντί για χατζάρα δοξάρι βιολιού, είναι για μένα θέαμα από μόνο του. Παθαίνω σύγχυση. Πολιτισμικό σοκ. Αλλά τι τα θες; εγώ αρχίζω σιγά σιγά να μπαίνω στα πουρά της ιστορίας. Σαραντάρισα πια. Και δεν ξέρω και πολλά από σύγχρονο life style. Όμως από την άλλη σκέφτομαι: Δεν μπορεί, για να βάζουν τα κανάλια αυτά τα έργα , κάποιος τα βλέπει. Και ξέρω ότι δεν είμαι εγώ. Στο σπίτι μου όμως, μονολογεί συνεχώς ένας βλοσυρός Τούρκος, γεμάτος συναίσθημα. Η μάνα μου χαμηλώνει τα φώτα, και τον βλέπει: Θέλετε να μάθετε τι της λέει; Αχ γιαβρούμ γιαβρούμ μπουγιουρούμ γιουσουρούμ νατχτιρντίρ δερβίσικο. Με λίγωσες μπουρέκ σουτζουκ!
Το χω πια σίγουρο. Δεν μπορεί, σκέφτομαι: η μάνα μου παρέα με την γιαγιά μου όλο και από κανέναν Τουρκαλά θα βλέπουν στον ύπνο τους να τις «γυρνάει»πίσω στα νιάτα τους. Βέβαια αν  ακούσεις μέσα στη νύχτα από το πουθενά, την βαρβάτη προφορά, μια πάνα ακράτειας θα την χρειαστείς. Αλλά στον ύπνο σου λειτουργεί ο Τούρκος σαν αντικαταθλιπτικό του σεξ και σου κατεβάζει και την χοληστερίνη. Ομοιοστατεί τις ορμόνες σου!


Αχ ζιγκουάλα αχ μαντουβάλα, μες στου δοντιού μου την κουφάλα δεν το βλέπεις ρε κεφάλα; Οι ιδέες μου κάνουνε τρεχάλα. Σκέφτομαι και το άλλο:
Ο Τούρκος, είναι η απόλυτη βαρβατίλα. Ούτε ο βοσκός που σαλαγάει τα πρόβατα δεν τον φτάνει σε τεστοστερόνη. Είναι γνωστό, ότι κάνω κακές παρέες και είχα μια φίλη νυμφομανή. Αυτή λοιπόν, έβλεπε κάθε βράδυ στον ύπνο της, ότι έπεφτε σαν αστραπή μέσα σε ένα τούρκικο στρατόπεδο. Γινόταν το σώσε. Εξυπηρετούσε όλο το στρατόπεδο. Τους σφουγγάριζε, τους έφτιαχνε τυρόπιτες, μουσακά και ξέρετε, τέτοια συναφή. (αμάν το πονηρό σας το μυαλό! Που πήγε;) Τώρα η φίλη μου, μου πως λέει δεν βγαίνει από το σπίτι. Ο Μεχμέτ είναι το κισμέτ. Το τέλειο ερωτικό βοήθημα!
Εξάλλου μου φαίνεται και μεγάλη απελευθέρωση από τα κολλήματα της ιστορίας. Δεν είναι ανάγκη πλέον, μόλις δεις τον Τούρκο να πέσεις στο Σούλι. Αντίθετα ονειρεύεσαι γάμο με τούλι! Αχ στην σημερινή εποχή οι Σουλιώτισσες θα μάζευαν αυτόγραφα από Τούρκους επίδοξους τηλεοπτικούς εραστές. Κι εμείς δεν θα κάναμε παρελάσεις. Αλλά τι τα θες; Έτσι κι αλλιώς, έχουμε αλωθεί από αμερικανιές, από κλεμμένες ευρωπαϊκές τηλεοπτικές ιδέες, από σενάρια ανόητα που θυμίζουν φτηνά ιταλικά σινερομάντζα της δεκαετίας του 80 και πολλά άλλα κι οι  Τούρκοι πλέον, αποτελούν απλώς μια ιδέα. Γίναν κι αυτοί μοντέλα που αργότερα παίζουν σε σειρές. Άλλωστε εδώ και καιρό η επανάσταση πνίγηκε στο τσιφτετέλι με τα μίνια στις κοσμικές μπάρες των μπαρ. Μάλλον μου φαίνομαι για κομπλεξάρα. Πρέπει να φταίει που δεν λαμβάνω ξεκάθαρα μηνύματα εδώ και καιρό.

Βάι Βάι Παναγία μου Αλλάχ και τρισααλλάχ βλακεία μου. Μπιουγιουρούμ γιουσουρούμ νταχτουρντούμ τα βραχιόλια της βροντούν κι όλοι Τούρκικα λαλούν. Βάι βάι μανούλα μου τουρκέψαν και τα ούλα μου τον Τούρκο πούλα μου….




0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More