Η υπερκατανάλωση φαρμάκων στο σπίτι, οδηγεί τα παιδιά στα ναρκωτικά!

Δεν πρέπει να απασχολεί καθόλου το γιατρό η αμοιβή του, αλλά περισσότερο να φροντίζει για τη καλή του φήμη.

Ιπποκράτης.

Έτσι κι αλλιώς σήμερα διανύουμε ολοένα και περισσότερο μια κατάσταση υπερκατανάλωσης εθιστικών ουσιών που δεν είναι απαγορευμένες από το κράτος. Όταν ο παππούς χρειάζεται ηρεμιστικά για την αποφυγή καρδιαγγειακού επεισοδίου, η μαμά χρειάζεται ψυχοτρόπες ουσίες για να διαχειριστεί την δύσκολη κατάσταση της κλιμακτηρίου και ο μπαμπάς «απαιτείται» να παίρνει ανάλογες ουσίες για να καταφέρει να αγορεύσει με επιτυχία στην αίθουσα του δικαστηρίου, τότε η λύση των ναρκωτικών ουσιών μπορεί για το μικρότερο μέλος της οικογένειας, να μην είναι καθόλου ξένη. Σύμφωνα με τελευταίες μελέτες. στην κορυφή της συνταγογράφησης στην Ελλάδα, δεν έρχονται ούτε τα χάπια της πίεσης ούτε τα χάπια της χοληστερίνης αλλά τα λεγόμενα ψυχοφάρμακα.

Που είναι άραγε ο περιβόητος αυθορμητισμός και το πηγαίο κέφι του Έλληνα όταν χρειάζεται ένα τέτοιο μπαστούνι για να στηριχθεί; Ο Έλληνας μπορεί να αδιαφορεί για τα ανεξέλεγκτα λιπίδια που κυκλοφορούν στο αίμα του συμπεριφερόμενος σαν να μη τα έχει. Θεωρεί όμως υποχρέωση του να ντοπαριστεί με υπνωτικά, αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά ώστε να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα του.  Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων, μόλις πριν δύο χρόνια, η κατανάλωση αγχολυτικών φαρμάκων, έφτασε τις 110.578.988 συμβατικές ημερήσιες δόσεις! Το νούμερο αυτό ίσως να ήταν μικρό αν αναφερόταν στην Κίνα για την Ελλάδα όμως, είναι εξωφρενικό αν σκεφτεί κανείς, ότι ο αριθμός αυτός, είναι υπερδεκαπλάσιος του πληθυσμού της χώρας! Το φαινόμενο δεν είναι βέβαια μόνο ελληνικό, αφού η έκθεση της Επιτροπής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών σπεύδει να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς οι ασθενείς που υποβάλλονται σε τέτοιου είδους φαρμακευτική αγωγή αυξάνονται ραγδαία. Αυτού του είδους οι ασθενείς γλυτώνουν χρόνο με τη βοήθεια των γιατρών τους παίρνοντας συνταγογραφημένα χάπια  που αφορούν ψυχικές η σωματικές διαταραχές ενώ οι ίδιοι υποφέρουν από κοινωνικά προβλήματα. .Δε μπορεί βέβαια να αγνοήσει κανείς, ότι τα φάρμακα αυτά σε οδηγούν εκεί που θες. Σου δίνουν ηρεμία αν είσαι νευρικός, ευφορία αν είσαι κατηφής, ψυχραιμία αν είσαι πανικοβλημένος. ­ Αυτό σημαίνει, ότι εξ ορισμού, ο ασθενής αισθάνεται καλά όταν τα παίρνει. Κάτω όμως από μια αρρύθμιστη δόση οι ουσίες αυτές μπορούν να προκαλέσουν εξάρτηση ο βαθμός της οποίας ανεβαίνει επικύνδινα, όταν  η διάρκεια της χρήσης τους ξεπεράσει το επιτρεπτό όριο.

Όπως δήλωσε σε ημερήσια εφημερίδα ο κ. Θεόδωρος Μεγαλοοικονόμου, διευθυντής του 11ου Τμήματος στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (ΨΝΑ), «Η συνταγογράφηση αυτών των φαρμάκων αποτελεί την εύκολη λύση για αρκετούς ψυχιάτρους και πολλούς γιατρούς άλλων ειδικοτήτων, σε ασθενείς που χρειάζονται άλλου είδους ψυχολογική στήριξη», Αρκετοί ειδικοί όμως αναρωτιούνται:Όταν είσαι εθισμένος στις φοβίες και την αδυναμία σου και εγκλωβίζεσαι μέσα στην επιφανειακά εύκολη λύση ψυχοφαρμάκων, πόσο διαφέρεις από ένα χρήστη ναρκωτικών που βρίσκεται μέσα στον ίδιο φαύλο κύκλο; Όταν οι ομηρικοί καυγάδες μέσα σε ένα γάμο «λύνονται» με ένα χάπι πόσο στ’ αλήθεια αποτρέπουν ένα παιδί από μελλοντική χρήση άλλων πιο φευγάτων και χαστικων ναρκωτικών ουσιών; Το θέμα πολλές φορές, δεν είναι που βρίσκει τα ναρκωτικά ένα παιδί, αλλά από πού εκπαιδεύεται. Μπορεί να είναι ανατριχιαστικό, αλλά ίσως ο πρώτος ντήλερ του παιδιού μας, να είμαστε εμείς!

Ρεπορτάζ- επιμέλεια ζωή Κυροπούλου